اوصاف امام علی (ع) در شعر

اوصاف امام علی (ع) در شعر

ای آسمان رحمت و بحر سخا علی
وی داده عدل تو دو جهان را صلا، علی (غلامحسین جوهری)

علی امام مبین، آسمان دان شو دین
شه زمان و زمین، آفتاب عرش محل (جلال الدین همایی)

عالم او را امیرالمومنین خواند رواست 
آدم او را گر امام المتقین گوید سزاست(خواجوی کرمانی)

علی قرآ ن و ایمان است و فردوس
علی هرجا امیرمومنان است (اسدالله خان خلعتبری)

ناامیدان را امید و ناتوانان را توان
ناشکیبان را شکیب و بی قراران را قرار (ابوالقاسم حالت)

ای آسمان رحمت و بحر سخا علی
وی داده عدل تو  جهان را صلا علی (غلامحسین جوهری)

ای علی ای تکسوار پهن دشت آفرینش
من چه گویم، قطره وصف پهن دریا کی تواند (مهدی سهیلی)

کشتی بحر نجات است علی
چشمه آب حیات است علی (مرتضی جندقی)

حیدر صفدر تویی ساقی کوثر تویی
خواجه قنبر تویی شاه سلام علیک (شاه قاسم انوار)

برخیز حسان چنگ به دامان علی زن 
اکنون که تو را سایه رحمت به سر آمد(حبیب چایچیان)

ساقی کوثر امیرالمومنین ، سالار کل
سرور عالم،  ولی الله اعظم مرتضی (وحشی بافقی)

سرور مردان علی ان کو که وصفش گفته اند 
لافتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار(ابوالقاسم حالت)

علی سری است در وحدت که باشد سر بی همتا
علی خلقی است در خلقت که باشد خلقتش یکتا(ابوعلی سینا)

شاه جوانمردان علی، هم در خف یهم در جلی
آن کز جمال منجلی خورشید تابان پرورد (وفایی شوشتری)

در حریم کعبه شاه انس و جان آمد پدید 
آنچه مقصود دو عالم بود ان آمد پدید (صغیر اصفهانی)

معنی قرآن، فروغ ملک جان، فخر جهان
شاهد ایمان، شه امکان، مکه بطحاعلیست (الهی قمشه ای)

علی ان شیرخدا، شاه عرب
الفتی داشته با این دل شب (شهریار)

شاه مردان چون خلیل  الله به صورت بت شکن 
شیر یزدان از رسول الله به معنی ایدگار (خواجوی کرمانی)
 
آن کاشف قرآن که خدا در همه قرآن
کردش صفت عصمت و بستود علی بود (مولوی)

یعنی که علی کاشف اسرار نهان شد
از صورت او سر خداوند عیان شد (آیت الله کاشانی)

علیست فتح و فتوح و علیست راحت روح
علیست بحر سخا و علیست کوه وقار(حافظ)

آن شهنشاهی که بحر لافتی را گوهرست
شحنه دشت نجف، شاه ولایت حیدر است (بابافغانی)

معنی قرآن، والی حق، ملک جاهنف فخر جهان
شاهد ایمان، شه امکان، مه بطحا علیست (الهی قمشه ای)

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را 
که به ما سوا فکندی شه ملک لا فتی را (شهریار)

منبع"

تجلی اوصاف امام علی (ع) در ادب فارسی، یدالله طالشی، تهران: امیرکبیر: 1381