اعمال باب الفرج (مقام نوح (ع))

اعمال باب الفرج (مقام نوح (ع))

در فصل پنجم از باب زیارات، در اعمال مسجد کوفه، اعمال باب الفرج معروف به مقام نوح (علیه السلام) را بیان می کنیم:

اعمال باب الفرج معروف به مقام نوح (عليه السلام) چون از عمل ستون سوم فارغ شدى برو به دكه باب امير المؤمنين (عليه السلام) و آن صفه‏اى است كه متصل است به درى كه از مسجد بسوى خانه امير المؤمنين (عليه السلام) مفتوح مى ‏شده پس چهار ركعت نماز كن به حمد و هر سوره كه خواستى از قرآن و چون فارغ شدى تسبيح كن پس بگو: 

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اقْضِ حَاجَتِي يَا اللَّهُ يَا مَنْ لاَ يَخِيبُ سَائِلُهُ وَ لاَ يَنْفَدُ نَائِلُهُ‏

 پروردگارا درود فرست بر محمد و آل محمد و حاجت من برآور اى خدايى كه هرگز سائلى را محروم نخواهى كرد و عطايت بر خلق نفاد ندارد و نابود نگردد

يَا قَاضِيَ الْحَاجَاتِ يَا مُجِيبَ الدَّعَوَاتِ يَا رَبَّ الْأَرَضِينَ وَ السَّمَاوَاتِ يَا كَاشِفَ الْكُرُبَاتِ‏

 اى برآورنده حاجتها و مستجاب كننده دعاهاى بندگان اى خداى زمينها و آسمانها اى برطرف كننده رنج و غمها

يَا وَاسِعَ الْعَطِيَّاتِ يَا دَافِعَ النَّقِمَاتِ يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ حَسَنَاتٍ‏

 اى آنكه عطاهايت وسيع و بى‏نهايت است اى دفع كننده عقوبت و آزارها اى تبديل كننده گناهان به ثواب‏ها

عُدْ عَلَيَّ بِطَوْلِكَ وَ فَضْلِكَ وَ إِحْسَانِكَ‏

 بر من باز هم به جود و فضل و احسانت كرم فرما

وَ اسْتَجِبْ دُعَائِي فِيمَا سَأَلْتُكَ وَ طَلَبْتُ مِنْكَ بِحَقِّ نَبِيِّكَ وَ وَصِيِّكَ وَ أَوْلِيَائِكَ الصَّالِحِينَ‏

 و در آنچه از حضرتت مسئلت كردم دعايم مستجاب كن به حق پيغمبر و جانشين و اولياء تو كه خاصان و نيكان عالمند. 

صفت نماز ديگر در اين مقام و آن دو ركعت است همين كه فارغ شدى و تسبيح كردى پس بگو 

اللَّهُمَّ إِنِّي حَلَلْتُ بِسَاحَتِكَ لِعِلْمِي بِوَحْدَانِيَّتِكَ وَ صَمَدَانِيَّتِكَ وَ أَنَّهُ لاَ قَادِرَ (قَادِراً) عَلَى قَضَاءِ حَاجَتِي غَيْرُكَ‏

 پروردگارا من به ساحت قدس تو وارد شدم كه يگانگى و يكتائى و استغناى ذاتى تو را مى ‏دانم و به اينكه جز تو كسى قادر بر روا كردن حاجتم نيست آگاهم

وَ قَدْ عَلِمْتُ يَا رَبِّ أَنَّهُ كُلَّمَا شَاهَدْتُ نِعْمَتَكَ عَلَيَّ اشْتَدَّتْ فَاقَتِي إِلَيْكَ‏

 و البته باز اى پروردگار من دانسته ‏ام كه هر چه مشاهده مى ‏كنم از انواع نعمتهاى تو بر من فقر و نيازم به حضرتت بيشتر مى‏شود

وَ قَدْ طَرَقَنِي يَا رَبِّ مِنْ مُهِمِّ أَمْرِي مَا قَدْ عَرَفْتَهُ لِأَنَّكَ عَالِمٌ غَيْرُ مُعَلَّمٍ‏

 و اى خدا و مرا امر مهمى كه تو مى‏دانى بى‏پا و سست گردانيده‏ كه تو بدون تعليم به همه امور عالم دانايى

وَ أَسْأَلُكَ بِالاِسْمِ الَّذِي وَضَعْتَهُ عَلَى السَّمَاوَاتِ فَانْشَقَّتْ وَ عَلَى الْأَرَضِينَ فَانْبَسَطَتْ‏

 پس از تو درخواست مى ‏كنم به حق آن اسمى كه بر آسمانها كه نهادى شكافته شد و بر زمينها نهادى منبسط گرديد

وَ عَلَى النُّجُومِ فَانْتَشَرَتْ وَ عَلَى الْجِبَالِ فَاسْتَقَرَّتْ‏

 و بر ستارگان نهادى در فضاى بى‏ انتها منتشر گشت و بر كوه ها نهادى استقرار يافت

وَ أَسْأَلُكَ بِالاِسْمِ الَّذِي جَعَلْتَهُ عِنْدَ مُحَمَّدٍ وَ عِنْدَ عَلِيٍّ وَ عِنْدَ الْحَسَنِ وَ عِنْدَ الْحُسَيْنِ‏

 و باز درخواست مى‏ كنم از تو به اسمى كه نزد حضرت محمد مصطفى و نزد على مرتضى و نزد حضرت حسن و حسين

وَ عِنْدَ الْأَئِمَّةِ كُلِّهِمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

 و ائمه هدى كه درود خدا بر همه آنان باد نهادى تو را به آن اسم قسم كه درود فرست بر محمد و آل محمد

وَ أَنْ تَقْضِيَ لِي يَا رَبِّ حَاجَتِي وَ تُيَسِّرَ عَسِيرَهَا وَ تَكْفِيَنِي مُهِمَّهَا وَ تَفْتَحَ لِي قُفْلَهَا

 و حاجت مرا برآور و مشكل و مهم آن را كفايت فرما و مشكل آن حاجتم را آسان ساز و قفل آن حاجت را به رويم بگشا

فَإِنْ فَعَلْتَ ذَلِكَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلَكَ الْحَمْدُ غَيْرَ جَائِرٍ فِي حُكْمِكَ وَ لاَ حَائِفٍ فِي عَدْلِكَ‏

 پس اگر از كرم حاجتم برآوردى يا كه برنياوردى حمد و ستايش تو را سزد كه هرگز جورى در حكم تو و جفائى در عدل تو نخواهد بود 

پس مى‏ گذارى طرف راست صورت را بر زمين و مى‏ گويى‏ 

اللَّهُمَّ إِنَّ يُونُسَ بْنَ مَتَّى عَبْدَكَ وَ نَبِيَّكَ دَعَاكَ فِي بَطْنِ الْحُوتِ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ‏

 خدايا يونس بن متى بنده تو و پيغمبرت در شكم ماهى به درگاه تو دعا كرد و دعايش مستجاب فرمودى

وَ أَنَا أَدْعُوكَ فَاسْتَجِبْ لِي بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

 به حق محمد (ص) و آل محمد (ع) دعاى مرا هم مستجاب فرما 

و دعا كن به آنچه مى‏ خواهى پس طرف چپ را بگذار و بگو 

اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَمَرْتَ بِالدُّعَاءِ وَ تَكَفَّلْتَ بِالْإِجَابَةِ وَ أَنَا أَدْعُوكَ كَمَا أَمَرْتَنِي‏

 پروردگارا تو بندگان را امر به دعا كردى و به اجابتش متعهد شدى و من به درگاه تو تو را به دعا مى‏خوانم چنانكه امر فرمودى

فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي يَا كَرِيمُ‏

 پس درود فرست بر محمد و آلش و دعاى مرا چنانكه وعده دادى مستجاب گردان اى كريم 

پس پيشانى را بر زمين گذار و بگو 

يَا مُعِزَّ كُلِّ ذَلِيلٍ وَ يَا مُذِلَّ كُلِّ عَزِيزٍ

 اى عزت بخش هر ذليل و خوار و ذليل كننده هر عزيز

تَعْلَمُ كُرْبَتِي فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ (وَ آلِ مُحَمَّدٍ ) وَ فَرِّجْ عَنِّي يَا كَرِيمُ‏

 تو از رنج و غمم آگاهى پس درود فرست برمحمد و آلش و رنج و غمم را برطرف گردان اى خداى كريم. 

ذكر نمازى براى حاجت در محل مذكور و آن چنان است كه چهار ركعت نماز مى‏ گزارى و چون فارغ شدى و تسبيح گفتى پس بگو 

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا مَنْ لاَ تَرَاهُ الْعُيُونُ وَ لاَ تُحِيطُ بِهِ الظُّنُونُ‏

 خدايا از تو درخواست مى ‏كنم اى آنكه تو را چشم ها نبيند و بر ذاتت انديشه‏ ها احاطه نكند

وَ لاَ يَصِفُهُ الْوَاصِفُونَ وَ لاَ تُغَيِّرُهُ الْحَوَادِثُ وَ لاَ تُفْنِيهِ الدُّهُورُ

 و توصيف كنندگان هرگز به حد كامل وصفت نرسند اى ذاتى كه حوادث عالم او را تغيير ندهد و روزگاران و دهرها تو را افنا نتواند كرد

تَعْلَمُ مَثَاقِيلَ الْجِبَالِ وَ مَكَايِيلَ الْبِحَارِ وَ وَرَقَ الْأَشْجَارِ وَ رَمْلَ الْقِفَارِ

 دانايى به وزن كوه‏ ها و پيمانه آب درياها و عدد برگ درختان و ريگ بيابانها

وَ مَا أَضَاءَتْ بِهِ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ أَظْلَمَ عَلَيْهِ اللَّيْلُ وَ وَضَحَ عَلَيْهِ النَّهَارُ

 و آنچه نور خورشيد و ماه بر آن افتد و ظلمت شب تار بر آن احاطه كند و روز روشن گرداند همه را مى‏ دانى

وَ لاَ تُوَارِي مِنْكَ (مِنْهُ) سَمَاءٌ سَمَاءً وَ لاَ أَرْضٌ أَرْضاً وَ لاَ جَبَلٌ مَا فِي أَصْلِهِ وَ لاَ بَحْرٌ مَا فِي قَعْرِهِ‏

 نه آسمانى آسمان ديگرى را از ديده علمت بپوشاند و نه زمينى زمينى را حاجب به ديدار گردد و نه كوهى آنچه در بن اوست و نه دريايى آنچه در قعر اوست از تو پنهان دارد

أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

 از تو درخواست مى‏ كنم درود و رحمت فرستى بر محمد و آل محمد

وَ أَنْ تَجْعَلَ خَيْرَ أَمْرِي آخِرَهُ وَ خَيْرَ أَعْمَالِي خَوَاتِيمَهَا وَ خَيْرَ أَيَّامِي يَوْمَ أَلْقَاكَ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

 و خير و نيكويى كار مرا آخر كار قرار دهى و خاتمه اعمالم را نيكو گردانى و بهترين روز مرا روز ملاقاتم با تو مقرر سازى كه اى خدا تو بر هر كار قادرى

اللَّهُمَّ مَنْ أَرَادَنِي بِسُوءٍ فَأَرِدْهُ وَ مَنْ كَادَنِي فَكِدْهُ وَ مَنْ بَغَانِي بِهَلَكَةٍ فَأَهْلِكْهُ‏

 پروردگارا هر كه با من سوء قصدى كند تو او را مجازات كن و هر كه با من مكر و خدعه كند تو با او مكر كن و هر كه براى هلاكم به ظلم برخيزد تواش به هلاكت رسان

وَ اكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي مِمَّنْ دَخَلَ هَمُّهُ عَلَيَ‏

 و مهمات امور مرا مهماتى كه از كسان بر دلم فرود آمده كفايت فرما

اللَّهُمَّ أَدْخِلْنِي فِي دِرْعِكَ الْحَصِينَةِ وَ اسْتُرْنِي بِسِتْرِكَ الْوَاقِي‏

 اى خدا مرا در زره محكم خود درآور و زشتيهايم را در پرده حفظت بپوشان

يَا مَنْ يَكْفِي مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ لاَ يَكْفِي مِنْهُ شَيْ‏ءٌ اكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي مِنْ أَمْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ

 اى خدايى كه تنها از همه كفايت باشى و هيچ چيز از تو كافى نيست تو مهمات‏ امور دنيا و آخرت مرا كفايت فرما

وَ صَدِّقْ قَوْلِي وَ فِعْلِي يَا شَفِيقُ يَا رَفِيقُ فَرِّجْ عَنِّي الْمَضِيقَ وَ لاَ تُحَمِّلْنِي مَا لاَ أُطِيقُ‏

 و قول و فعلم را تو به مقام صدق و حقيقت رسان اى خداى با شفقت و رفيق مرا از تنگناى غم و اندوه گشايش و آسايش عطا فرما و بارى فوق طاقتم بر دوش منه

اللَّهُمَّ احْرُسْنِي بِعَيْنِكَ الَّتِي لاَ تَنَامُ وَ ارْحَمْنِي بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

 پروردگارا مرا به چشم خود كه هرگز به خواب نيفتد محافظت فرما و به قدرت خويش بر من ترحم كن اى مهربانترين مهربانان عالم

يَا عَلِيُّ يَا عَظِيمُ أَنْتَ عَالِمٌ بِحَاجَتِي وَ عَلَى قَضَائِهَا قَدِيرٌ وَ هِيَ لَدَيْكَ يَسِيرٌ وَ أَنَا إِلَيْكَ فَقِيرٌ

 اى خداى بلند مرتبه بزرگ تو به حاجت من دانا و به برآوردن حاجتم توانايى و آن حاجت پيش تو چيز ناقابلى است و من بسوى تو فقير و محتاجم

فَمُنَّ بِهَا عَلَيَّ يَا كَرِيمُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

 پس بر من منت گذار و حاجتم برآور اى خداى كريم كه تو بر هر چيز توانايى 

پس به سجده مى ‏روى و مى‏ گويى‏ 

إِلَهِي قَدْ عَلِمْتَ حَوَائِجِي فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اقْضِهَا وَ قَدْ أَحْصَيْتَ ذُنُوبِي‏

 اى خداى من تو البته حاجتم را مى‏ دانى پس درود فرست بر محمد و آلش و حاجتم را برآور و تو البته گناهانم را به شمار آورده ‏اى

فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اغْفِرْهَا يَا كَرِيمُ‏

 پس درود فرست بر محمد و آلش و گناهانم را بيامرز اى خداى كريم 

پس بر زمين مى‏ گذارى طرف راست روى خود را و مى‏ گويى‏ 

إِنْ كُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَأَنْتَ نِعْمَ الرَّبُ‏

 اى خدا اگر بد بنده ‏اى هستم تو نيكو خدايى هستى

افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏

 پس با من آن كن كه سزاوار مقام توست نه آنچه لايق من است اى مهربانترين مهربانان عالم 

پس بر زمين مى‏ گذارى طرف چپ روى خود را و مى‏ گويى‏

 

اللَّهُمَّ إِنْ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ يَا كَرِيمُ‏

 خدايا اگر گناه از من بزرگ است عفو و بخشش از تو بسيار نيكو است اى خداى كريم 

پس پيشانى را بر زمين مى‏ گذارى و مى‏ گويى 

ارْحَمْ مَنْ أَسَاءَ وَ اقْتَرَفَ وَ اسْتَكَانَ وَ اعْتَرَفَ‏

 اى خدا ترحم كن در حق كسى كه بد كرد و فرو در گناه شد و باز تضرع كرد و اعتراف نمود 

مؤلف گويد كه اين دعا تا وَ اغْفِرْهَا يَا كَرِيمُ همان دعايى است كه در مزار قديم در اعمال صحن مسجد سهله در مقام امام زين العابدين عليه السلام نقل شده‏