اشعار سید حمیری درباره غدیرخم

:اسماعیل بن محمد بن مزید ملقب به سید از قبیله حمیر از مشهور ترین ادباء و شعراء عرب و از اجلّ شعراء اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ بوده است. ابتدا جزء خوارج بود و سپس مذهب كیسانیه را برگزید و در نهایت به راه راست هدایت شد بیدار گشته و به جمع شیعه امامیه پیوست. تولدش به سال 105 هـ در عمان بوده است و رشد نمو و زندگی اش در بصره. او با امام صادق ـ علیه السّلام ـ مصاحب شد و به دیدار امام كاظم ـ علیه السّلام ـ مشرف شد و طبق نقلی در سال 173 هـ در بغداد وفات یافت و همانجا مدفون شد. دیوان شعری از او بر جای مانده است.مانند شعری  که می گوید:

قام محمدٌ بغديـر خـــمٍ

فنادی معلناً صوتــاً نديّـا

محمد (صلّی الله علیه و آله وسلّم) در غدیر خم به

 پا خواست و باصدایی رسا 

لـمَن وافاه من عربٍ وعجمٍ

و حَقّوا حولَ دوحيــة حنيّا

پیروانش از عرب و عجم

 را مورد خطاب قرار داد و گفت : 

ألا من کنت مـولاه فهـذا

له مولی و کان بــه حفيّـا

هر کس که من مولای او هستم

 از این پس او (علی علیه السلام) مولای اوست

الهي عادِ مَن عـادی عليـاً

وکُن لوليه مــولیً وليــّا

خداوندا دشمن دار دشمنانش را

 و دوست دار دوستانش را.

سیدحمیری در این شعر به حادثه غدیرخم اشاره می کند و حدیث ولایت را به عنوان دلیل اثبات امامت امام علی (علیه السلام) به شمار می آورد