بررسی شبهه عدم اطلاع بزرگان صحابه از آیه نجوا غیر از امام علی (علیه‌السلام)

این مقاله با نگاه تطبیقی، به نقد و بررسی شبهه «عدم اطلاع بزرگان صحابه از آیه نجوا غیر امام علی (علیه السلام)» پرداخته و آراء مهم‌ترین مفسران شیعه و اهل سنت را درباره این موضوع، به روش تحلیلی ـ توصیفی و به شیوه کتابخانه‌‌ای، مورد بحث و بررسی قرار می‌‌دهد. 

هم‌چنین عنوان مقاله، جدید و میان‌‌رشته‌‌ای می‌‌باشد. بر اساس این پژوهش، آیه نجوا ضمن تبیین جایگاه والای پیامبر اکرم(ص)و آزمایش اصحاب آن حضرت، از فضایل منحصربه‌‌فرد حضرت علی (علیه السلام) است. 

اکثریت قریب به‌اتفاق مفسران فریقین، تنها فرد عامل به آیه نجوا را حضرت علی (علیه السلام) دانسته که ایشان ده بار با پیامبر اکرم(ص) ـ بعد از پرداخت صدقه ـ  نجوا نمود. هرچند برخی از افراد با ارائه این توجیه که «بزرگان صحابه از آیه نجوا و عمل به آن اطلاع نداشتند»،

 قائل به عدم فضیلت حضرت علی (علیه السلام) در عمل به این آیه شده‌‌اند، ولی بنا بر دلایل نقلی و عقلی و هم‌چنین نظرات و آراء مفسران و مورخان برجسته فریقین، ادعای آنان مردود شده و درنهایت این آیه یکی از نقایص آن صحابه و یکی از امتیازات منحصربه‌‌فرد و خاصّ حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) ثابت می‌‌گردد.

كلیدواژه‌ها: قرآن، آیه نجوا، امام علی (علیه السلام)، اطلاع، فضیلت، شبهه.

وقتی خدای متعال انسان را آفرید برای هدایت و کمال او انبیا و اولیای خویش را فرستاد و آنان را با معجزات مختلف، برای اثبات الوهیت خویش و رسالت مرسلین یاری نمود.

در مورد پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد مصطفی| نیز خداوند عزوجل، عبد و حبیبش را با معجزات فراوان نصرت کرد که البته بعضی از آن‌‌ها مانند معجزات انبیای گذشته مقطعی و تکوینی بود؛ اما یکی از ویژگی‌‌های ممتاز پیامبر اکرم(ص) این است که آن حضرت معجزه دیگری نیز دارد که مقطعی نیست، بلکه معجزه‌‌ای جاودان و ابدی است که همه مردم را تا روز قیامت به هدایت و سعادت فرا می‌خواند؛ آن معجزه «قرآن کریم» است.

پس از ظهور اسلام و گسترش آن در نقاط مختلف جهان، قرآن کریم مورد توجه همگان قرار گرفت و عامل مهمی برای تبلیغ دین مبین اسلام شد. لذا دشمنان اسلام و مخالفین قرآن برای این‌که بتوانند با قرآن مبارزه کنند و اهمیت آن را بزدایند تصمیم گرفتند با ایجاد شبهات و خرافات فراوان  ـ به گمان باطل خویش ـ  مردم را از آن دور نموده و به اسلام ناب محمدی(ص) آسیب برسانند؛ اما محافظان، مفسران، معلمان و مروّجان واقعی این کتاب هدایت، یعنی اهل‌‌بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) همیشه در مقابل این جبهه باطل ایستادگی کردند و هیچ‌گاه نه قرآن از اهل‌بیت(علیهم السلام)  جدا شد و نه اهل‌‌بیت از قرآن جدا شدند. علاوه بر آن، از یک‌سو اهل‌‌بیت^ معارف و گنجینه‌‌های قرآن کریم را به مردم بیان می‌‌فرمودند و از سویی دیگر، قرآن کریم نیز فضایل و مناقب اهل‌بیت(علیهم السلام) را برای همگان بازگو می‌‌نمود.

در این میان، یکی از آیات مبارکه قرآن (آیه نجوا) می‌‌باشد و از آن‌جا که درباره آن شبهاتی از سوی برخی مخالفان مطرح شده، این تحقیق با استفاده از کتب معتبر تفسیری فریقین، به پاسخ‌گویی یکی از آن شبهات  ـ یعنی عدم اطلاع بزرگان صحابه از آیه نجوا ـ  پرداخته و با رد آن، اثبات‌‌کننده یکی از فضایل خاصّ امیرالمؤمنین حضرت علی (علیه السلام) می‌باشد.

جلد اول

جلد دوم

جلد سوم

جلد چهارم

جلد پنجم

جلد ششم

جلد هفتم

جلد هشتم

جلد نهم

جلد دهم

جلد یازدهم

جلد دوازدهم

جلد سیزدهم

جلد چهاردهم