نهج‌البلاغه: خطبه 131
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است در فلسفه قبول حکومت و توصیف امام حق
اَيَّتُهَا النُّفُوسُ الْمُخْتَلِفَةُ، وَالْقُلُوبُ الْمُتَشَتِّتَةُ. الشّاهِدَةُ اَبْدانُهُمْ، وَالْغائِبَةُ عَنْهُمْ عُقُولُهُمْ،
اى نفوس گوناگون، و دلهاى پراکنده، اى کسانى که بدنهاتان حاضر، و عقولتان از شما پنهان است،
اَظْاَرُكُمْ عَلَى الْحَقِّ وَ اَنْتُمْ تَنْفِرُونَ عَنْهُ نُفُورَ الْمِعْزى مِنْ وَعْوَعَةِ الاَْسَدِ،
شما را به سوى حق مى کشم و شما همچون رمیدن بزغاله از غرّش شیر رم مى کنید!
هَيْهاتَ اَنْ اَطْلَعَ بِكُمْ سَرارَ الْعَدْلِ، اَوْ اُقيمَ اعْوِجاجَ الْحَقِّ.
بعید است بتوانم به وسیله شما تاریکى را از چهره عدالت برطرف کنم، یا کژى را که به حق رسیده راست نمایم.
اللّهُمَّ اِنَّكَ تَعْلَمُ اَنَّهُ لَمْ يَكُنِ الَّذى كانَ مِنّا مُنافَسَةً فى سُلْطان،
خدایا تو مى دانى که آنچه انجام دادیم نه براى رغبت به قدرت بود،
وَ لاَ الْتِماسَ شَىْء مِنْ فُضُول الْحُطامِ، وَلكِنْ لِنَرُدَّ الْمَعالِمَ مِنْ دينِكَ،
و نه براى زیاده خواهى از مال بى ارزش دنیا، بلکه براى آن بود که نشانه هاى دینت را به جایش بازگردانیم،
وَ نُظْهِرَ الاِْصْلاحَ فى بِلادِكَ، فَيَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبادِكَ، وَ تُقامَ الْمُعَطَّلَةُ مِنْ حُدُودِكَ.
و برنامه اصلاح را در شهرهایت آشکار کنیم، تا بندگان ستم کشیده ات ایمنى یابند، و حدود معطّل شده ات اقامه گردد.
اللّهُمَّ اِنّى اَوَّلُ مَنْ اَنابَ، وَ سَمِعَ وَ اَجابَ، لَمْ يَسْبِقْنى اِلاّ رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ بِالصَّلاةِ.
بار خدایا، من اولین کسى هستم که به تو دل داده، و امرت را شنیده و پاسخ گفته ام، احدى در نماز جز پیامبر صلّى اللّه علیه وآله بر من پیشى نگرفت.
وَ قَدْ عَلِمْتُمْ اَنَّهُ لايَنْبَغى اَنْ يَكُونَ الْوالِىَ عَلَى الْفُرُوجِ وَالدِّماءِوالْمَغانِمِ وَالاَْحْكامِ وَ اِمامَةِ الْمُسْلِمينَ
شما مى دانید که حاکم بر نوامیس و جان و اموال و احکام
الْبَخيلُ فَتَكُونَ فى اَمْوالِهِمْ نَهْمَتُهُ،
نباید بخیل باشد تا در گردآورى مال مسلمانان به نفع خود حریص باشد،
وَ لاَ الْجاهِلُ فَيُضِلَّهُمْ بِجَهْلِهِ،
و نباید جاهل باشد تا با جهلش مردم را گمراه کند،
وَ لاَ الْجافى فَيَقْطَعَهُمْ بِجَفائِهِ،
و نباید ستمکار باشد تا آنان را به ستم خود از حقوقشان محروم نماید،
وَ لاَ الْخائِفُ لِلدِّوَلِ فَيَتَّخِذَ قَوْماً دُونَ قَوْم،
و نباید در وحشت از دست به دست شدن دولتها باشد تا قومى را بر قوم دیگر ترجیح دهد،
وَ لاَ الْمُرْتَشى فِى الْحُكْمِ فَيَذْهَبَ بِالْحُقُوقِ وَ يَقِفَ بِها دُونَ الْمَقاطِعِ، وَ
و نباید رشوه خوار در حکم و داورى باشد تا حقوق مردم را از بین ببرد و در رساندن حق به صاحبش توقف نماید،
لاَ الْمُعَطِّلُ لِلسُّنَّةِ فَيُهْلِكَ الاُْمَّةَ.
و نباید تعطیل کننده سنّت پیامبر باشد تا به این سبب امّت را دچار هلاکت کند.