نهج‌البلاغه: خطبه 63
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است در تشویق به عمل صالح
وَ اتَّقُوا اللّهَ عِبادَ اللّهِ، وَ بادِرُوا آجالَكُمْ بِاَعْمالِكُمْ
اى بندگان خدا، خدا را بپرهیزید، و به وسیله اعمال نیکو بر مرگ پیشى جویید
وَ ابْتَاعُوا ما يَبْقى لَكُمْ بِما يَزُولُ عَنْكُمْ
و بخرید آنچه را براى شما باقى مى ماند به چیزى که از دستتان مى رود
وَ تَرَحَّلُوا فَقَدْ جُدَّ بِكُمْ، وَ اسْتَعِدُّوالِلْمَوْتِ فَقَدْ اَظَلَّكُمْ
کوچ کنید که در کوچاندنتان جدّى هستند، براى مرگ که برسر شما سایه انداخته مهیّا شوید
وَ كُونُوا قَوْماً صيحَ بِهِمْ فَانْتَبَهُوا
مردمى باشید که صیحه هشداردهنده بر آنان زده شده پس بیدار شده اند
وَ عَلِمُوا اَنَّ الدُّنْيا لَيْسَتْ لَهُمْ بِدار فَاسْتَبْدَلُوا
و یافته اند که دنیا جاى ابدى نیست به همین خاطر حیات فانى را به زندگى باقى تبدیل کرده اند
فَاِنَّ اللّهَ سُبْحانَهُ لَمْ يَخْلُقْكُمْ عَبَثاً، وَ لَمْ يَتْرُكْكُمْ سُدًى
زیرا خداوند شما را بیهوده نیافریده، و به حال خود نگذاشته
وَ ما بَيْنَ اَحَدِكُمْ وَ بَيْنَ الْجَنَّةِ اَوِ النّارِ اِلاَّ الْمَوْتُ اَنْ يَنْزِلَ بِهِ
بین شما و بهشت یا جهنّم حایلى جز مرگ نیست که از راه مى رسد
وَ اِنَّ غايَةً تَنْقُصُهَا اللَّحْظَةُ،وَ تَهْدِمُها السّاعَةُ لَجَديرَةٌ بِقَصْرِ الْمُدَّةِ
مدت حیاتى که لحظه ها از آن مى کاهند،و ساعت مرگ آن را منهدم مى نماید سزاوار کوتاهى است
وَ اِنَّ غائِباً يَحْدُوهُ الْجَديدانِ ـ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ ـ لَحَرِىٌّ بِسُرْعَةِ الاَْوْبَةِ
و اجل پنهان که آمد و رفت شب و روز آن را مى آورد سزاوار سرعت بازگشت است
وَ اِنَّ قادِماً يَقْدَمُ بِالْفَوْزِ اَوِ الشِّقْوَةِ لَمُسْتَحِقٌّ لاَِفْضَلِ الْعُدَّةِ
و آن آینده اى که با خود رستگارى یا بدبختى آورد شایسته آماده کردن بهترین توشه است
. فَتَزَوَّدُوا فِى الدُّنْيا مِنَ الدُّنْيا ما تَحْرُزُونَ بِهِ اَنْفُسَكُمْ غَداً
پس در دنیا توشه بردارید توشه اى که خود را بدان از عِقاب فردا حفظ کنید
فَاتَّقى عَبْدٌ رَبَّهُ نَصَحَ نَفْسَهُ،وَ قَدَّمَ تَوْبَتَهُ، وَ غَلَبَ شَهْوَتَهُ
آن عبدى تقواپیشه شد که خیرخواه خود گشت،و توبه اش را پیش انداخت، و بر شهوتش پیروز شد
فَاِنَّ اَجَلَهُ مَسْتُورٌ عَنْهُ، وَ اَمَلَهُ خادِعٌ لَهُ
زیرا زمان اجل انسان مخفى است، و آرزویش گول زننده اوست
وَالشَّيْطانُ مُوَكَّلٌ بِهِ يُزَيِّنُ لَهُ الْمَعْصِيَةَ لِيَرْكَبَها،
شیطان موکّل آدمى است که معصیتش را در نظرش مى آراید تا مرتکب آن شود
وَ يُمَنِّيهِ التَّوبَةَ لِيُسَوِّفَها
و توبه را به صورت آرزو براى آینده جلوه مى دهد تا آن را به تأخیر افکند
حَتّى تَهْجُمَ مَنِيَّتُهُ عَلَيْهِ اَغْفَلَ ما يَكُونُ عَنْها.
تامرگ برآدمى بتازد زمانى که نسبت به آن غافل تر از هرچیز باشد
فَيالَها حَسْرَةً عَلى ذى غَفْلَة اَنْ يَكُونَ عُمُرُهُ عَلَيْهِ حُجَّةً
.حسرت و اندوه بر آن بى خبرى که عمر نابود شده اش بر او حجّت است
وَ اَنْ تُؤَدِّيَهُ اَيّامُهُ اِلى شِقْوَة! نَسْأَلُ اللّهَ سُبْحانَهُ اَنْ يَجْعَلَنا وَ اِيّاكُمْ مِمَّنْ لاتُبْطِرُهُ نِعْمَةٌ
و پایان زندگیش شقاوت! از خدا درخواست دارم ما و شما را از کسانى قرار دهد که نعمت آنان رابه طغیان نیندازد
وَلا تُقَصِّرُ بِهِ عَنْ طاعَةِ رَبِّهِ غايَةٌ، وَ لاتَحُلُّ بهِ بَعْدَالْمَوْتِ نَدامَةٌ وَلا كَآبَةٌ
و هدفى آنان را در عبادت پروردگار خود مقصّر نسازد، و پس از مرگ ندامت و انـدوه بر او فـرود نیایـد