نهجالبلاغه: نامه 7
وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلَيْهِ اَيْضاً
از نامه‌هاى آن حضرت به معـاویه
اَمّا بَعْدُ، فَقَدْ اَتَتْنى مِنْكَ مَوْعِظَةٌ مُوَصَّلَةٌ، وَ رِسالَةٌ مُحَبَّرَةٌ،
اما بعد، از جانب تو موعظه نامه اى از جملات بى ربط به هم پیوسته، و نامه اى آراسته براى من آمد،
نَمَّقْتَها بِضَلالِكَ، وَ اَمْضَيْتَها بِسُوءِ رَأْيِكَ، وَ كِتابُ امْرِئ لَيْسَ لَهُ بَصَرٌ يَهْديهِ،
آن را به گمراهیت مزیّن ساخته، و از زشتى رأیت به سوى من فرستاده اى، نامه شخصى است که او را بصیرتى نمى باشد تا راهنماییش کند،
وَ لا قائِدٌ يُرْشِدُهُ، قَدْ دَعاهُ الْهَوى
و وى را رهبرى نیست تا ارشادش نماید، هواى نفس از او دعوت نموده
فَاَجابَهُ، وَ قادَهُ الضَّلالُ فَاتَّبَعَهُ، فَهَجَرَ لاغِطاً، وَ ضَـلَّ خابِطـاً.
و او هم اجابت کرده، گمراهى وى را به جانب خود کشیده و او هم پیروى نموده، پس هذیان بافت و بانگ بیهوده زد،و گمراه شد و به خطا رفت.
وَ مِنْ هذَا الْكِتابِ
از این نامه است
لاَِنَّها بَيْعَةٌ واحِدَةٌ، لايُثَنّى فيهَا النَّظَرُ، وَ لايُسْتَأْنَفُ فيهَا الْخِيارُ.
زیرا آن یک بیعت است، و تجدیدنظر در آن راه ندارد، و در آن اختیار از سر گرفته نشود.
الْخـارِجُ مِنْـها طاعِـنٌ، وَ الْمُـرَوّى فيـها مُـداهِـنٌ.
آن که از آن سر برتابد به انکار حق برخاسته، و آن که در پذیرشش تأمّل نماید سازشکار و منافق است.