امام علی (ع) از دید دانشمندان مسیحی

نزد حقیقت و تاریخ اهمیتی ندارد که او را بشناسی یا نشناسی. تاریخ و حقیقت گواهی می دهند که او وجدان بیدار و قهار، شهید نامی، پدر و بزرگ شهیدان، فریاد عدالت انسان و شخصیت جاویدان شرق علی بن ابی‌طالب است.

ای روزگار! چه می شد اگر هر چه قدرت و توان داشتی به کار می بردی و در هر زمان یک علی، با آن عقلش، با آن زبانش و با آن ذوالفقارش به جهانیان می بخشیدی.

«علی بن ابی طالب در عقل و اندیشه، یگانه و بی‌همتاست و به همین جهت او محور فکری اسلام و جامع و سرچشمه علوم عربی است به طوری که در میان عرب هیچ دانشی نیست مگر آن که علی آن را پایه گذاری کرده و یا در پیدایش آن سهیم و شریک بوده است.»

علی بن ابی طالب اولین شخصیت بود که در عرب، با روح کلی جهان ارتباط و پیوستگی یافت و با او همنشین گشت و شب ها با او دمساز بود. او اولین کسی بود که لبانش آهنگ نغمه های آن روح را به گوش مردمی رسانید که قبل از آن چنان نغمه هایی را نشنیده بودند. از این رو، میان راه های پر فروغ گفتار او و تاریکی های گذشته خویش سرگردان شدند. پس هر کس شیفته آن نغمه ها گشت، شیفتگی اش وابسته به فطرت است و هر که به دشمنی او پرداخت از پسران جاهلیت است.(داستان غدیر، ص 295).

« آیا علی پسر عموی پیامبر و جانشین و داماد او نبود؟ آیا او آن دانشمند پرهیزگار و دادگر نبود؟ آیا او آن مرد با اخلاص و غیور نبود که در پرتو مردانگی و غیرتش، اسلام و مسلمانان عزت نیافته اند؟» (امام علی خورشید بی غروب، ص 336 به نقل از داستان غدیر).

« اما علی، ما را نمی رسد جز اینکه او را دوست بداریم و به او عشق بورزیم، چه او جوانمردی بس عالی قدر و بزرگ نفس بود. از سرچشمه های وجدانش مهر و نیکویی می جوشید. از دلش شعله های شور و حماسه زبانه می زد. شجاع تر از شیر ژیان بود، ولی شجاعتی ممزوج با لطف و رحمت و عواطف رقیق و راءفت....» (سیمای نهج البلاغه، محمد مهدی علیقلی به نقل از صوت العداله الانسانیه).

«آری، من یک مسیحی هستم، ولی دیده باز دارم و تنگ بین نیستم. من یک مسیحی هستم که درباره شخصیت بزرگی صحبت می کنم که مسلمانان درباره او می گویند: خدا از او راضی است...

علی در قضاوت خود استثنایی قائل نمی باشد و به طور مساوی آن چه را که باید بدهد، به مردم می داد و تفاوتی میان ارباب و بنده نمی گذاشت.

ای داماد پیغمبر! شخصیت تو، بلندتر و بالاتر از مدار ستارگان است.... ای استاد ادب و سخن! شیوه گفتار تو مانند اقیانوسی است که در عرصه پهناور آن روح ها به هم می رسند و به یکدیگر می پیوندند.»

شبلی شمیل

« امام علی ابن ابی طالب، بزرگ بزرگان، یگانه نسخه ای که نه شرق و نه غرب، نه در گذشته و نه امروز، صورتی دیگر از آن را که مطابق با اصل باشد، به خود ندیده است.»

« اگر این خطیب بزرگ علی (ع)، هم اکنون بر منبر کوفه پا می نهاد، می دیدید که مسجد کوفه با آن پهناوری اش از سران و بزرگان اروپا موج می زد، می آمدند تا از دریای سریز دانشش، روحشان را سیراب کنند»

« علی بن ابی طالب بیش از همه در دل پیامبر جا داشت؛ زیرا او تربیت شده اش بود و رفیقش، مشاورش، مصاحب جدایی ناپذیرش، برادرش،، همشر دخترش فاطمه زهرا که از همه کس برا او عزیزتر بود و پدر حسن و حسین که ذریه و دودمان پیامبر در او خلاصه می شود. او نخستین کسی بود که ایمان آورد و تواناترین مدافع دین بود و دلیرترین مبارز، پایدارترین جنگاور، هوشمندترین حادثه پرداز، شیواگوترین دانشمند سخنور و موفق ترین پیکارگر، پیامبر از تمام این حقایق با چنین سخنانی پرده برداشته است:....« علی با قرآن است و قرآن با علی.»