متن ادبی ضربت خوردن امام علی (ع) در مسجد کوفه
از آسمان فریاد «تهدمت و الله اركان الهدى» بلند شد و مسجد کوفه می گرید و از محراب، امیرالمومنین می سراید «فُزتُ و ربِّ الکعبه»
ضربتی که بر سر مبارک حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) در شب نوزدهم ماه رمضان سال چهلم هجرت وارد شد، ضربتی بود بر اسطوره عدالت و حرّیت، ضربتی دردناک بر پیکره اسلام و انسانیت، که تاریخ بشریت را داغدار و سرنوشت اسلام را دگرگون نمود. پایان زندگی این عالم و پیشوای مسلمانان، آغاز فتنه ها و غوغای بلاها گشت.
طنین ندای "فزت و ربّ الکعبه" امام، اعلام تهی شدن جهان از وجود الگوی کامل انسانیت و اسوه نور وایمان بود.کسی که برای آمدنش بر روی این کره خاکی، مقدس ترین مکان روی زمین یعنی خانه کعبه، دیوارش شکافت و برای سفر آسمانی اش، محراب خانه خدا به خونش رنگین شد و دعوت حق را در پاک ترین مکان و مقدس ترین زمان، لبیک گفت.
