شعر درباره امام علی (ع) با عنوان علی میهمان خدا در کعبه از حجت الاسلام سیدفضل الله رضازاده
علي میهمان خدا در کعبه
به كعبه اي كه خليل خُدا بُدش باني
همان خدا زعلي كرده است مهماني
ز بس كه بت بنهادند در دل كعبه
نهاد مركز توحيد روبه ويراني
چو خواست مركز توحيد را كند آباد
نمود مولد آن بت شكن كه مي‌داني
به پاي كعبه دعا كرد چون كه بنت اسد
كه وضع حمل كند او به خير و آساني
شكاف خورد به ديوار كعبه خانه حق
كه ميهمان خدا داخلش شود آني
چو ديد فاطمه اين امر غير عادي را
يقين نمود كه درّ اوست سرّ پنهاني
چو بود عارفه آن فاطمه به خود گفتا
كه دعوتي است ز من از خداي رحماني
چو گشت وارد كعبه به شوق بنت اسد
از اين عنايت حق گشت فرق شاداني
برون چو گشت علي از رحم همان ساعت
نهاد روي زمين بهر سجده پيشاني
در آن مكان و زماني كه مردم مشرك
محيط را ز جهالت نموده ظلماني
نمود سجده علي بهر خالق سبحان
چو داشت عصمت و عرفان و ذات نوراني
نباشد عصمت و عرفان اين چنين كسبي
چو ذاتي است و بود آن عطاي سبحاني
چو داشت علم الهيّ عليّ و بُد معصوم
اطاعتش شده واجب به عالي و داني
سه روز بود در آن كعبه ميهمان خدا
خبر نداشت از او اين سه روز انساني
پس از سه روز كه آمد برون بنت اسد
به روي دست بُدش آن عليّ عمراني
نظر نمود علي بر نبّي و كرد سلام
بخواند نزد نبي آيه هاي نوراني
بديد چهره‌ي نوراني عليّ چو نبّي
بگشت خرم و خندان حبيب يزداني
زبان ببرد به كامش نبيّ و جاري شد
به قلب انور او از علوم ربّاني
عليست بحر علوم و عليست كنز صفا
كه نيست بعد رسول خدا ورا ثاني
ولايتش شده واجب به جن و انس و ملك
كه جبرئيل به درگاه اوست درباني
علي بود آن شاه لو كشف كه نمود
درون كعبه بسي سجده هاي طولاني
علي است آنكه به امر خداي عزّ و جل
مطيع اوست همه كائنات امكاني
علي است آنكه بود عالم به كل كتاب
وداع نمود چو سليمان عالم فاني
علي است آنكه به يك لحظه در مدائن رفت
ز بهر طاعت او چون كه داده فرماني
علي است آنكه رجوع كرد نيّر اعظم
كه تا ز طاق حرم بُت به خاك بنشاني
علي است آنكه نهاده قدم بدوش نبي
علي است آنكه خدا نفس احمدش خوانده
چه بود مثل نبي در صفات روحاني
بجز علي كه بود نفس احمد مختار
خليفه كيست؟ بگو گر كه تو مسلماني
اگر قبول نكردي ولايتش امروز
براي توست به محشر دو صد پشيماني
به جز طريق علي نور حق ولي خدا
طريق هاي دگر هست راه شيطاني
