متن نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت 453

نهج‌البلاغه: حکمت 453

امام علی (ع): زبیر همواره مردى از ما اهل بیت بود تا زمانى که فرزند شومش عبداللّه رشد کرد.
نهج‌البلاغه: حکمت 452

نهج‌البلاغه: حکمت 452

امام علی (ع) : توانگرى و تهیدستى پس از عرضه اعمال بر خدا معلوم مى گردد
نهج‌البلاغه: حکمت 451

نهج‌البلاغه: حکمت 451

امام علی (ع): بى میلى تو به کسى که به تو مایل است موجب کمى بهره و میل تو به کسى که به تو بى میل است خوارى نفس است.
نهج‌البلاغه: حکمت 450

نهج‌البلاغه: حکمت 450

امام علی (ع): د: مردى شوخى نکرد جز آنکه پاره اى از عقل خود را بیرون انداخت.
نهج‌البلاغه: حکمت 449

نهج‌البلاغه: حکمت 449

امام علی (ع): کسى که خود را گرامى داشت شهواتش نزد او خوار شد.
نهج‌البلاغه: حکمت 448

نهج‌البلاغه: حکمت 448

امام علی (ع): آن که مصائب کوچک را بزرگ شمارد خداوند او را به مصائب بـزرگ مبتـلا سازد.
نهج‌البلاغه: حکمت 447

نهج‌البلاغه: حکمت 447

امام علی (ع): کسى که بدون آگاهى به احکام، به تجارت برخاست در ورطه ربا افتاد.
نهج‌البلاغه: حکمت 446

نهج‌البلاغه: حکمت 446

امام علی (ع): این پراکندگى ستوده ترین راههاى پراکندگى است.
نهج‌البلاغه: حکمت 445

نهج‌البلاغه: حکمت 445

امام علی (ع): اگر در مردى خصلتى خوشایند باشد همانندهاى آن را در انـتـظـار بـاشـیـد.