زیارت مختصه دوم امام علی (ع) در روز غدیر
سوم زيارتى است كه در اقبال از حضرت صادق (عليه السلام) نقل شده كه فرمود هر گاه در روز عيد غدير نزد قبر شريف حضرت امير المؤمنين عليه السلام باشى نزديك قبر شريف آن حضرت برو بعد از نماز و دعا و اگر در شهرهاى ديگر باشى اشاره كن به جانب آن حضرت بعد از نماز و دعا اين است
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى وَلِيِّكَ وَ أَخِي نَبِيِّكَ وَ وَزِيرِهِ وَ حَبِيبِهِ وَ خَلِيلِهِ وَ مَوْضِعِ سِرِّهِ
خدايا درود فرست بر ولى خود و برادر پيغمبر و وزير او و حبيب او و دوست خالص او و محل سر او
وَ خِيَرَتِهِ مِنْ أُسْرَتِهِ وَ وَصِيِّهِ وَ صَفْوَتِهِ وَ خَالِصَتِهِ وَ أَمِينِهِ وَ وَلِيِّهِ
و منتخب او از خاصانش و وصى او و برگزيده و دوست خاص و خالص و امين و ياور و ناصر او
وَ أَشْرَفِ عِتْرَتِهِ الَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ أَبِي ذُرِّيَّتِهِ وَ بَابِ حِكْمَتِهِ وَ النَّاطِقِ بِحُجَّتِهِ
و اشرف افراد عترتش كه به او ايمان آوردند و پدر ذريه او و باب علم و حكمت او و ناطق به حجت و برهان او
وَ الدَّاعِي إِلَى شَرِيعَتِهِ وَ الْمَاضِي عَلَى سُنَّتِهِ وَ خَلِيفَتِهِ عَلَى أُمَّتِهِ
و دعوت كننده خلق به شريعت مقدسه و باقى بر طريقت و سنت و جانشين او بر امت او
سَيِّدِ الْمُسْلِمِينَ وَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ قَائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ
آنكه بزرگ مسلمانان و امير اهل ايمان و پيشواى آبرومندان و رو سفيدان عالم
أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ وَ أَوْصِيَاءِ أَنْبِيَائِكَ
درود و رحمتى اى خدا بر آن حضرت فرست كه افضل باشد از هر تحيت و رحمتى كه بر يكى از خلقان و خاصان درگاهت و اوصياء پيغمبرانت فرستادى
اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ أَنَّهُ قَدْ بَلَّغَ عَنْ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَا حُمِّلَ
پروردگارا من گواهى مى دهم كه محققا آن حضرت آنچه را بايد از طرف پيغمبرت به امت تبليغ كند كاملا تبليغ كرد
وَ رَعَى مَا اسْتُحْفِظَ وَ حَفِظَ مَا اسْتُودِعَ وَ حَلَّلَ حَلاَلَكَ وَ حَرَّمَ حَرَامَكَ
و رعايت آنچه بايد محفوظ دارد نمود و آنچه بدو به وديعه سپرده شد نگهبانى كرد و حلال تو را حلال و حرامت را حرام دانست
وَ أَقَامَ أَحْكَامَكَ وَ دَعَا إِلَى سَبِيلِكَ وَ وَالَى أَوْلِيَاءَكَ وَ عَادَى أَعْدَاءَكَ
و احكام تو را بپاداشت و خلق را به راه تو دعوت كرد و با دوستان تو دوستى و با دشمنانت دشمنى كرد
وَ جَاهَدَ النَّاكِثِينَ عَنْ سَبِيلِكَ وَ الْقَاسِطِينَ وَ الْمَارِقِينَ عَنْ أَمْرِكَ
و با عهد شكنان دين تو و عدول كنندگان و سركشان از فرمان تو جهاد كرد
صَابِراً مُحْتَسِباً مُقْبِلاً غَيْرَ مُدْبِرٍ لاَ تَأْخُذُهُ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لاَئِمٍ
و با كمال صبر و تحمل هميشه رو بسوى تو داشت و هرگز از خدا رو نگردانيد و در راه خدا ملامت بدگويان او را از فرمانت باز نداشت
حَتَّى بَلَغَ فِي ذَلِكَ الرِّضَا وَ سَلَّمَ إِلَيْكَ الْقَضَاءَ
تا آنكه در كار فرمان قضاى تو بمقام رضا و خوشنوديت نايل شد
وَ عَبَدَكَ مُخْلِصاً وَ نَصَحَ لَكَ مُجْتَهِداً حَتَّى أَتَاهُ الْيَقِينُ
و با اخلاص كامل تو را پرستش كرد و در نصيحت و دلالت خلق به راه حق براى رضاى تو هنگام رحلت كوشش كرد
فَقَبَضْتَهُ إِلَيْكَ شَهِيداً سَعِيداً وَلِيّاً تَقِيّاً رَضِيّاً زَكِيّاً هَادِياً مَهْدِيّاً
پس آنگاه كه او را قبض روح فرمودى با مقام شهادت و ولايت و تقواى كامل مقام رضاى تو بود و با تزكيه نفس و هادى و مهدى امت بود
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَنْبِيَائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
خدايا درود و رحمت فرست بر محمد و بر او نيكوتر رحمتى كه بر يكى از پيمبرانت و خاصان درگاهت فرستادى اى پروردگار عالم هستى.
مؤلف گوید که سیّد در مصباح الزائر برای این روز شریف، زیارتی دیگر نقل کرده که اختصاصش به این روز معلوم نمی شود و آن مرکب از دو زیارت است که علامه مجلسی آن را زیارت دوم و سوم تحفه قرار داده است.
