بیانات آیت‌الله‌العظمی وحید خراسانی به مناسبت شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد وآله الطاهرین سیما بقیة الله فی الأرضین و اللعن علی أعدائهم إلی یوم الدین
چون ایام فاطمیه در پیش است، وظیفه همه، فهماندن عظمت و مقام و رفعت آن حضرت است. این بحث بهت‌انگیز است. هر مسلمانی وظیفه‌اش نسبت به فاطمیه و صدیقه کبری بسیار سنگین است.
اگر وقت شد، یک روایت از منابع عامّه، یک روایت از مدارک خاصّه طرح می‌کنیم، تا هر مسلمانی به هر مذهبی، بفهمد نسبت به روز شهادت او چه وظیفه‌ای دارد.
علمای حدیث، رجال عامّه این روایت را نقل کردند: قال رسول الله: أولُ من یدخل الجنة فاطمه؛ این جمله دریایی است، فقه این حدیث عقل را از هر فقیهی و حکیمی مبهوت می‌کند.
این روایت منقول از آن حضرت است، از آن طرق، أولُ من یدخل الجنة فاطمه.
فهم این حدیث توقف دارد بر درک عمق سوره واقعه: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَهُ، لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَهٌ ، خَافِضَهٌ رَافِعَهٌ ، إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ، وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ،فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا . روزی که آن روز هم خافض است، هم رافع؛ واقعه‌ای که خافضة رافعة؛
اما رفع إلی درجاتی که لا تدرک و لا توصف، اما خفض: إلی أسفل السافلین. إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا، وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا. این کوهها همه مثل ذره‌ی منبث در فضا بشود، همچو روزی، همچو واقعه‌ای، بعد مطلب چیست؟ تمام مطلب در این جمله است: وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَهً : سه قسمت می‌شوند : أَصحاب المیمنة،أَصحاب المشئمة، السابقون.
اما: وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ، أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ. اگر بفهمیم مقام سابقین را، آن قرب و آن تقرب را، باز مراتب سبق، کمًا و کیفًا، تا برسد به اسبق السابقین. اسبق السابقین کیست؟ افضل الاولین و الاخرین خاتم الانبیاء و المرسلین، او می‌شود اسبق السابقین.
بالضروره به حکم عقل، کتاب، سنت: وَلِکُلٍّ دَرَجَاتٌ مِمَّا عَمِلُوا. بالضروره اول من یدخل الجنة، خاتم النبیین است؛ ولی آنچه محیّر العقول است این است که [پیامبر فرمود:] من بر براق وارد محشر می‌شوم و وارد جنت می‌شوم اما أمامی بنتی فاطمه، جلوتر از من دختر من است.
أمام إمام الاولین و الآخرین! این چه مقامی است ؟! أول من یدخل الجنه فاطمه. اگر این فهمیده بشود تمام مسائل منحل است. خاتم [هست]، مقدم اوست چه کرده که أَمام إِمام الکل است؟ کاری که او کرده است، منحصر به خود اوست.
تمام خلقت عالم به بعثت آدم تا عیسی بن مریم، به نتیجه رسید؛ اما بدوّ صلاح به بعثت خاتم شد. به بعثت او غرض از خلقت، ثمر تشریع و دیانت محقق شد، ولی علت محدثه خاتم النبیین است، علت مبقیه سیده نساء العالمین است.
تمام ما حصل انبیا از آدم تا به خاتم به کی باقی ماند؟ منحصراً به وجود صدیقه کبری.
اگر او نبود، نه حلم حسنی بود، نه شجاعت حسینی بود، نه عبادت سجادی بود، نه مآثر باقری، نه آثار جعفری، نه علوم کاظمی، نه حجج رضوی، نه جود تقوی، نه نقاوت نقویه و نه هیبت عسکریه و نه غیبت آن کسی که یملأ الله الأرض قسطا و عدلا بعد ما ملئت ظلما و جورا.
چه کرده او؟ خودش چه بود؟ اثر وجودش چه بود؟ إنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ. نسل او در جهان باقی ماند به این، دین او در امم برقرار شد به وجود این، فاطمه بضعة منی.
ورود او به بهشت ورود پیغمبر است، أول من یدخل الجنة فاطمه، اما به چه کیفیت؟!.
مهم این است متن حدیث دقت‌ها دارد. اگر دنیای عامّه همین روایت را بفهمد، کافی است.
نص روایت این است: تحشر ابنتی فاطمه یوم القیامه و علیها حلة الکرامه… و علیها حله – چه حلّه‌ای؟ حلة الکرامه- قد عجنت بماء الحیوان، فینظر إلیها الخلائق.
بهت انگیز این روایت است، آن هم از طرق عامّه: هم محدثین، هم اعلام رجال. فینظر إلیها الخلائق – خلائق جمع محلی به ال، چشم تمام آفریده ها همه دوخته به هودج اوست- فینظر إلیها الخلائق فیتعجبون منها.
آن روز غوغا که همه می‌گویند: وانفسا!، چه جور وارد محشر می‌شود که همه از خود بی خبر، غرق در تعجب، از آن عظمت.
ثم تکسى حله من حلل الجنه، … على ألف حلل، مکتوب … بخط أخضر : ” أدخلوا ابنه محمد الجنه – اما چه جور؟ – علی أحسن صوره – غوغا این است – على أحسن صوره، وأکمل هیئه، وأتم کرامه، و أوفر حظ، چهار افعل تفضیل است. باید وارد بهشت شود، اما چه جور؟ به احسن صوره، روز قیامت چه روزی است؟
و برزوا لله الواحد القهار. برزوا، مغزها از پوست در می‌آید، سیرت‌ها مصور می‌شود .
احسن صوره یعنی چه؟ فکر کردید؟ قرآن بخوان تا بفهمی یعنی چه احسن صوره .
تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاهَ لِیَبْلُوَکُمْ… ، خلقت برای این است؛ خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاهَ ، چرا؟
برای این که آزمایش بشوید تا محقق بشود احسن در عمل. خلقت برای این است: احسن در عمل، احسن در علم.
اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ … َبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ. علماً باید بشود احسن ، عملاً باید بشود احسن. احسن علماً خُلقا عملاً روز قیامت محشور می‌شود به احسن صوره. صورت او نشان می‌دهد سیرت او را، زهرا این است. این افعل تفضیل اول است.
ادخلوا… ادخلوا. داخل کنید فاطمه دختر او را در بهشت، اما به احسن صوره، به اکمل هیئه، دیگر شرح بقیه وقت نیست. این روایت از طرق عامّه.
هر مسلمانی باید بداند روز شهادت زهرا، روز رحلت کیست؟ وظیفه خودش را بشناسد.
اما از طرق خاصه: صدوق در علل: این روایت عن ابی عبدالله، در مصباح الانوار عن ابی جعفر، هر دو امام، قال، قلت: لم سمیت فاطمه الزهراء زهراء ؟
سر تسمیه فاطمه زهرا به زهرا چیست؟ فقال: لأن الله عز وجل خلقها من نور عظمته.
علت این که فاطمه زهرا نامیده شده، چون خدا او را از نور عظمت خودش خلق کرده.
این مبدأ اوست، آن منتهای اوست. مبدأ این، منتهی آن. اینجاست حیرة الکمل. مبدأ، خلق از نور عظمت الله؛ منتهی: اول من یدخل الجنة.
فلما اشرقت، بعد که خلق شد از نور عظمت، آن نور اشرقت، فأضاءت – چه را روشن کرد؟- فأضاءت السماوات و الأرض، همه آسمانها و زمین به نور او منور شد. و غشیت أبصار الملائکه، چشمهای ملائکه همه از دیدن این نور درمانده شد، وخرت الملائکه لله ساجدین.
تمام ملائکه به تابش نور صدیقه همه به سجده افتادند، وقالوا : إلهنا وسیدنا! ما لهذا النور؟ فأوحى الله إلیهم– شرح حدیث برای وقت دیگر ولی اهل نظر در این کلمات دقت کنند.
فأوحى الله إلیهم: هذا نور من نوری، خودش نور؛ از نور من، هذا نور من نوری، فأسکنته فی سمائی، مسکن او را سماء خودم قرار دادم، خلقته من عظمتی، از عظمت خودم …، العلی العظیم کیست؟ از آن عظمت فاطمه را خلق کردم.
أخرجه، او را بیرون می آورم. از کجا ؟ از صلب نبی من أنبیائی أفضلّه على جمیع الأنبیاء.
صدف این گوهر باید صلب اشرف ولد آدم باشد، ختم کلام هم این است.
و أخرج من ذلک النور، از همین نور که اسمش فاطمه است، خارج می کنم: أئمه یقومون بأمری یهدون إلى حقی واجعلهم خلفائی فی أرضى بعد انقضاء وحیى … أخرج من ذلک النور أئمه.
مبدا این، منتها آن، وسط این. یک عده عوام پیدا شدند، در ذهن‌ها رخنه ایجاد می‌کنند که این هیئت‌ها این تشکیلات برای شهادت صدیقه زیاد است. دوران بیسوادی دوران ما است.
شما که نخبه قم هستید، به اعتقاد همه. عده‌ای از شما اساتید خارج هستید، عده‌ای استاد سطوح عالیه هستید، به مردم بفهمانید که آنچه هست کم است. چرا؟ به چه دلیل؟ امیرالمؤمنین کیست؟ امام الموحدین کیست؟ بیان او این است. مصیبت فاطمه در این حد است: والله… –
این کلمه علی[علیه السلام] است؛ اما توأم با این قسم – هذه والله مصیبة لا عزاء لها، یعنی چه؟ هذه والله مصیبة لا عزاء لها – هر کار بکنید خلأ این مصیبت را پر نمی‌کند – و رزیة لا خلف لها؛ همه این غوغا[عزاداری‌ها] ذره‌ای در مقابل این کلمه است.
کجا حق او ادا شد؟ همچو کسی اولش این، وسطش این. از حسن تا حجت بن الحسن، همه میوه درخت وجود او، آخرش هم: اول من یدخل الجنة باحسن صوره؛ اما پهلو شکسته، بازو ورم کرده، مصیبت این است.
ما زالت … متن مصیبت این است: ما زالت بعد أبیها … ما زالت بعد أبیها، معصّبه الرأس، ناحله الجسم. ناحله الجسم، یعنی چه؟
یعنی هر روز که می‌گذشت، گوشت‌ها[ی بدنش] آب می‌شد ، تا رسید به آنجایی که صارت کالخیال. یک دختر نوجوان … منهدّه الرّکن، یعنی زانوها دیگر رمق راه رفتن نداشت. باکیه العین، محترقه القلب.
لااله الا الله، شما فکر کنید، از رحلت پیغمبر تا رحلت زهرا چقدر است؟ از روزی که پیغمبر از دنیا رفته تا روزی که زهرا از دنیا رفته، یغشى علیها ساعه بعد ساعه ؛ یعنی هر ساعت غش می‌کرد.
گفت: یا علی! آن پیراهنی… آن پیراهنی که پدرم را در آن غسل دادی برای من بیاور ، رفت پیراهن را آورد تا گرفت بو کشید، یک مرتبه افتاد روی زمین، بعد که به خود آمد این دو تا شعر را گفت:
ماذا على من شم تربه أحمد أن لا یشم مدى الزمان غوالیا
مصیبت این است:
صبت علیّ مصائب لو أنها صبت على الأیام صرن لیالیا