قرآن ناطق -قرآن صامت
بسم رب العلی الاعلی
خداریخت در جام انسان، صد وچارده کهکشان را
صد وچارده کهکشان نه ، صد وچارده آسمان را
به هر کهکشان سوره ی محکمی "فاقروا ما تیسّر"
که روشن کنی از فروغش ، شبستان تاریک جان را
به "اِقرأ " خُم وحی واشد "هنیئاً لکم " جرعه نوشان !
که شیرین کنید از "سقاهم شراباً طهوراً " دهان را
شکستند و بستند از هیبت محکمات بلیغش
ادبیان عالم قلم را، فصیحان دنیا زبان را
سلامٌ عَلی مَطلَعِ الفجرِ آیات صبح ملیحی
که اشراق قدرش گرفته ، کران تا کران جهان را
بهشتی نسیمی که آفاق سیر است و انفس طریقت
معطّر هوایی که هرگز ندیده بهارش خزان را
خدا با الف لام میم اوّلین رمز قرآن خود داد
به روی زمین دست احمد، کلید درآسمان را
سلام ٌ علی آل طاها ، "سلامُ علی آل یاسین"
از این آیه باید بخوانید تا آخر داستان را
به هر آیه هفتاد بطن است و هفتاد معنی و تنها
به سی جزء قرآن گشوده علی لایه های نهان را
اگر مرد غیر از علی می شناسید " فأتو بمثله"
که قرآن به تکریم او داده این قدر داد بیان را
به ایمای ابروی او بود برگشت خورشید یعنی
علی بسته دست زمین را ، علی بسته پای زمان را
من از نعت قرآن صامت رسیدم به قرآن ناطق
که در دام صفین نیفتی و یاد آوری نهروان را
علی چارده قرن غربت علی انتهای مروت
ندیدم چو او بی نهایت، بگردید کون و مکان را