استوری: فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی (شَوْقاً إِلَيْكَ)
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ أَنْ تَمْلَأَ قَلْبِي حُبّاً لَكَ
وَ خَشْيَةً مِنْكَ وَ تَصْدِيقاً بِكِتَابِكَ
وَ إِيمَاناً بِكَ وَ فَرَقاً مِنْكَ
وَ شَوْقاً إِلَيْكَ
يَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ
حَبِّبْ إِلَيَّ لِقَاءَكَ وَ أَحْبِبْ لِقَائِي
وَ اجْعَلْ لِي فِي لِقَائِكَ الرَّاحَةَ وَ الْفَرَجَ وَ الْكَرَامَةَ
خداوندا دلم را آکنده از عشق خودت کن
و خشیت از خودت و باور به کتابت
و ایمان به خودت و هراس از خودت
و اشتیاق به سوی خودت
ای صاحب جلالت و اکرام
عشق به دیدار خودت را در من تشدید کن
و تو نیز دیدار مرا دوست داشته باش
و در ملاقات با خودت
آسایش و تکریم و گشایش مرا قرار ده
با نوای: علی فانی و صابر خراسانی
