شعر درباره امام علی (ع) با عنوان علی میر بت شکن از حجت الاسلام سیدفضل الله رضازاده
در كعبه چو بنهاد قدم حيدر صفدر
از نور رخش كعبه بگرديد منور
بيرون ز رحم گشت چو آن مخزن اسرار
چون ماه درخشنده بُدُ و پاك و معطّر
بتهاي حرم ريخت تمامش به روي خاك
ظاهر چو بشد بت شكن آن يار پيمبر
فرياد زد ابليس در آن حال و چنين گفت
اي واي بر اصنام از اين طفل خوش اختر
چون بود گُل سر سبد عالم امكان
از اين گُل خوشبو بشدي كعبه معطّر
چون عارف بالله بُد او حين ولادت
در كعبه نمود سجده بَرِ خالق اكبر
معصوم بُود چونكه علي معدن حكمت
هر گز نزند سهو و خطائي ز علي سر
درياي پر از گوهر علم است و كمالات
بر خلق جهان هست علي رهبر و سرور
او نفس محمد بُود و نور الهي
با نور خدا هيچ كسي نيست برابر
او حافظ دين است و بُود والي امّت
هرگز نكند ميل علي بر زر و زيور
مهمان خدا بُود سه روز در دل كعبه
آن بنت اسد مادر اين مير مظفر
از خُلد برين بود غذايش چو شب و روز
محتاج به بيرون نشد آن بانوي اطهر
مولود همين كعبه علي قبله‌ي دلها
بر خلق بُود از سوي حق والي و رهبر
آنكس كه بُود طالب دنيا و زر و زور
او رهبر و والي نشود از سوي داور
آن بيّنه اسم علي چون بُود ايمان
مؤمن ببر لذت از اين نام مطهر
گرگشت دلت شاد از اينگونه تطابق
بفرست صلواتي تو بر آن حيدر صفدر
چون واسطه فيض علي هست در عالم
بي مهر علي حق نگشايد به رويت در
گر تشنه‌ي فيضي تو ز درگاه خداوند
بايد كه شوي پيرو آن ساقي كوثر
چون داشت خليل مهر علي را به دل خود
شُد سَرد و سلامت بَر او شعله آذر
آن آتش نمرود بگرديد گلستان
از بهر خليل و بشد آتش گُل احمر
تبديل به گُل كرد خدا آتش سوزان
در صلب خليلش چو علي بود مستَّر
چون برق گذر مي‌كند از روي جهنم
با مهر علي آنكه بيايد صف محشر
از نور ولا چونكه بگرديده منوّر
با حور در آن خُلد برين مي‌شود همسر
بي مهر علي راه ندارد سوي جنّت
آن عابد صد ساله بيچاره مُضَطَر
خواهي كه كند لطف به تو گر كه خداوند
كن فضل علي را تو بيان مثل اباذر
