شعر درباره امام علی (ع) با عنوان علی ساقی کوثر از حجت الاسلام سیدفضل الله رضازاده
مجموعه فضائل و گنجینه ی صفا
باشد علی نور خدا نفس مصطفی
چون نفس احمد است و بود جانشین او
او افضل است همچو محمد ز انبیاء
بُد کوه استوار علی پیش حادثات
تسلیم بود در همه احوال بر قضاء
هرگز ندید حضرت ایّوب در جهان
آنگونه ظلمها که علی دیده ز اشقیاء
علمی که هست همچو غذا از برای روح
تا رشد خویش یابد و گیرد بخود قّوا
نزد علیست چونکه بود باب شهر علم
از بهر مصطفی که بود شمس و الضحی
علم مخالفین علی هست همچو زهر
از نفس پر هوا چو بود گشته جانگرا
روحی که شد عذابش ز علم مخالفین
گردد سیاه و تار و ز حق می شود جدا
از حق جدا چون شد و گردید منحرف
گردد دچار دیو به صحرای پربلا
آنکس که رفت همره دیو و بگشته زشت
پهلوی حور بردن او بوده بس جفا
جایش بُود به قعر جهنم چنین کسی
زقّوم می شود غذاش پهلوی اژدها
آن علم مرتضی که ز احمد نمود کسب
باشد حیات بخش و به جانها دهد شفا
روحی که غرق نور شد از علم مرتضی
پهلوی حور چونکه رود بوده است بجا
جایش بهشت باشد و شیر و عسل غذاش
آبی خورد ز کوثر و یابد از آن بقا
از دست ساقیک وثر ولیّ حق
آن مرتضی علی که بود شاه لافتی
گردم فدای نام تو یا مرتضی علی
کز بهر قلب و جان شده نام تو غم زدا
آن شهد و لذّتی که در آن نام تو بود
شیرین تر از عسل بود ای خیر ازکیا
هم نام کبریا چو شدی از سوی خدا
نام مبارکت به دل و جان دهد جلا
اسم تو با نمک صد و ده بود چون نمک
باشد چه دلنشین و بگردیده دلرُبا
مهر و ولای توست چو خورشید پر فروغ
روشن ز مهر تُست علی قلب اولیاء
آن طاعتی که سرزده از عاشق علی
باشد ملیح و خوب و پسندیده ی خدا
آن طاعت ملیح شود نور روز حشر
همراه نور دوست رود دار اتقیاء
آن دار اتقیا که بهشت برین بود
با ذکر یا علی حلقه ی بابش کند صدا
