شعر درباره امام علی (ع) با عنوان بهشت نیکان علی از حجت الاسلام سید فضل الله رضازاده
آن بهشتي كه خدا كرده بيان در قرآن
دار قدس است و مُهيا شده بهر نيكان
انبياء و شهدايند و دگر صديقين
كه در آن خُلد برين رفته و دارند مكان
جاي آلوده و مشرك نبود باغ بهشت
باشد آن باغ بهشت منزل و جاي پاكان
گر كه خواهي بروي روز قيامت به جنان
راه آن را تو بپيما كه شوي داخل آن
راه آن باغ جنان گر تو خواهي داني
هست اعمال نكو آن ره و نور ايمان
عمل صالح نيكوست همان صوم و صلات
دگر آن حجّ و زكات است كه حق كرده بيان
پيروي كردن از عترت اطهار رسول
شرط صحّت بود از بهر عمل اي انسان
چونكه ايمان حقيقي بود آن حُب علي
پس بدان حبعلي مي‌كَشدت سوي جنان
قاسم دوزخ و جنت به صف حشر علي‌است
قول پيغمبر خاتم بود آن نيز بدان
امر تزويج در آن جنت و فردوس برين
هست بر دست علي سرور و شاه مردان
آنكه بي مهر علي كرده عبادت صد سال
هيزم آتش دوزخ بشود آن نادان
سبب زندگي دائم و نيكو به بهشت
باشد آن مهر علي نور خداي سبحان
گر بخواهي كه علي شاد كند قلب تو را
بايدت شيعه او را بنمائي شادان
گر كني شاد دل شيعه تو از بهر خدا
بكند شاد تو را حضرت حق در دو جهان
مرهمي بهر خُدا بر دل مجروح گذار
تا كه آن دل نشود آب و شود اشك روان
مي‌شود شاد خداوند و رسول و عترت
چون كه تو شاد نمائي دل آزرده دلان
غم آن دل كه شده زخم ز جور دونان
نشود بر طرف از گردش باغ و بستان
زخم بر دل زدن و اشك ز صورت شستن
كار زشتي است كه باشد عمل حيله گران
اين علي حجت حق مظهر الطاف خدا
مي‌شد از ناله‌ي طفلان يتيم او لرزان
جان عالم به فداي علي آن مظهر حق
چون شب و روز علي بود به فكر دگران
چون علي ديد كه اطفال يتيم محزونند
بع بع او كرد كه دلشاد نايد طفلان
آن چنان لطف بدشمن بنموده‌است علي
كه عقول عُقلا گشته ز لطفش حيران
چون (رضا زاده) بود عاشق و شيداي علي
گشته مداح علي در همه جا از دل و جان
چون دل شيعه شود شاد ز مدح مولا
مي كند شاد دل شيعه ز بهر يزدان
