می گویم از کسی که با عشق مهربان است

شمشیر ذوالفقارش بر فرق ظالمان است

می گویم از کسی کز شب نمی هراسد

آیین خستگی را هرگز نمی شناسد

پیشانی سپیدش از ماه می سراید

راز دل غریبش از چاه می سراید

درد نهفته داری بی پرده با علی گو

در فصل نا امیدی پیوسته یا علی گو

می گویم از کسی کز نسل رازقی هاست

بر قامت بلندش تنپوش عاشقی هاست

می گویم از کسی کز کودکی یتیم است

از جان خود ذشته مثل خدا کریم است

پیشانی سپیدش از ماه می سراید

راز دل غریبش از چاه می سراید

درد نهفته داری بی پرده با علی گو

در فصل نا امیدی پیوسته یا علی گو