مناجات منظوم منسوب به حضرت امیرالمؤمنین (ع) با نوای حاج مهدی سماواتی
مناجات منظوم منسوب به حضرت امیرالمؤمنین (ع) با نوای حاج مهدی سماواتی
مناجات منظوم منسوب به حضرت امیرالمؤمنین (ع)
لَكَ الْحَمْدُ يَا ذَا الْجُودِ وَ الْمَجْدِ وَ الْعُلَى
تَبَارَكْتَ تُعْطِي مَنْ تَشَاءُ وَ تَمْنَعُ
ستايش توراست اى صاحب جود و بزرگوارى و برترى
فرخنده اى، تو عطا كنى به هركه خواهى و منع كنى ز هركه خواهى
إِلَهِي وَ خَلّاقِي وَ حِرْزِي وَ مَوْئِلِي
إِلَيْكَ لَدَى الْإِعْسَارِ وَ الْيُسْرِ أَفْزَعُ
خدايم و آفريدگارم، و نگهدارم و پناهم
به جانب تو در سختى و آسانى پناه مي آورم
إِلَهِي لَئِنْ جَلَّتْ وَ جَمَّتْ خَطِيئَتِي
فَعَفْوُكَ عَنْ ذَنْبِي أَجَلُّ وَ أَوْسَعُ
خدايا اگر خطايم بزرگ و انبوه است
پس گذشت تو از گناه من بزرگتر و گسترده تر است
إِلَهِي لَئِنْ أَعْطَيْتُ نَفْسِي سُؤْلَهَا
فَهَا أَنَا فِي رَوْضِ النَّدَامَةِ أَرْتَعُ
خدايا اگر خواهش نفسم را به نفسم واگذاشتم
اينك در مرغزار پشيمانى مي گردم
إِلَهِي تَرَى حَالِي وَ فَقْرِي وَ فَاقَتِي
وَ أَنْتَ مُنَاجَاتِي الْخَفِيَّةَ تَسْمَعُ
خدايا بدحالى و تهيدستى و نيازم را مي بينى
و تو مناجات پنهان مرا مي شنوى
إِلَهِي فَلا تَقْطَعْ رَجَائِي وَ لا تُزِغْ
فُؤَادِي فَلِي فِي سَيْبِ جُودِكَ مَطْمَعٌ
خدايا اميدم را قطع مكن، و منحرف مساز
قلبم را كه من به باران جودت طمع دارم
إِلَهِي لَئِنْ خَيَّبْتَنِي أَوْ طَرَدْتَنِي
فَمَنْ ذَا الَّذِي أَرْجُو وَ مَنْ ذَا أُشَفِّعُ
خدايا اگر محرومم كنى يا از پيشگاهت برانى
پس به چه كسى اميدوار شوم و چه كسى را شفيع گيرم
إِلَهِي أَجِرْنِي مِنْ عَذَابِكَ إِنَّنِي
أَسِيرٌ ذَلِيلٌ خَائِفٌ لَكَ أَخْضَعُ
خدايا از عذابت پناهم ده كه من
اسير و خوار و ترسانم و برايت فروتنى مي كنم
إِلَهِي فَآنِسْنِي بِتَلْقِينِ حُجَّتِي
إِذَا كَانَ لِي فِي الْقَبْرِ مَثْوًى وَ مَضْجَعُ
خدايا با آموزش دليل راه همراهم باش
در آن زمان كه در قبر منزل و خوابگاهم باشد
إِلَهِي لَئِنْ عَذَّبْتَنِي أَلْفَ حِجَّةٍ
فَحَبْلُ رَجَائِي مِنْكَ لا يَتَقَطَّعُ
خدايا اگر هزار سال مرا عذاب نمايى
رشته اميد من از تو قطع نمي شود
إِلَهِي أَذِقْنِي طَعْمَ عَفْوِكَ يَوْمَ لا
بَنُونَ وَ لا مَالٌ هُنَالِكَ يَنْفَعُ
خدايا مزه گذشتت را به من بچشان آنگاه كه
نه فرزندان و نه مال در آن زمان سود نرساند
إِلَهِي لَئِنْ لَمْ تَرْعَنِي كُنْتُ ضَائِعاً
وَ إِنْ كُنْتَ تَرْعَانِي فَلَسْتُ أُضَيَّعُ
خدايا اگر مرا رعايت نكنى تباه شده ام
و اگر رعايتم نمايى تباهى نپذيرم
إِلَهِي إِذَا لَمْ تَعْفُ عَنْ غَيْرِ مُحْسِنٍ
فَمَنْ لِمُسِي ءٍ بِالْهَوَى يَتَمَتَّعُ
خديا اگر از غير نيكوكاران نگذرى
پس اميد كسي كه با هوس كامروايى مي كند كيست
إِلَهِي لَئِنْ فَرَّطْتُ فِي طَلَبِ التُّقَى
فَهَا أَنَا إِثْرَ الْعَفْوِ أَقْفُو وَ أَتْبَعُ
خدايا اگر در طلب پروا كوتاهى نمودم
پس اينك دنبال گذشت توام و سراغ آن مي روم
إِلَهِي لَئِنْ أَخْطَأْتُ جَهْلاً فَطَالَمَا
رَجَوْتُكَ حَتَّى قِيلَ مَا هُوَ يَجْزَعُ
خدايا اگر از روى جهالت خطا كردم
تا آنجا به تو اميد بستم كه درباره ام گفته شد باك ندارد
إِلَهِي ذُنُوبِي بَذَّتِ الطَّوْدَ وَ اعْتَلَتْ
وَ صَفْحُكَ عَنْ ذَنْبِي أَجَلُّ وَ أَرْفَعُ
خدايا گناهم بلندتر و بزرگ تر از كوه هاى برافراشته شده
ولى چشم پوشى تو از گناه من بزرگ تر و برفرازتر است
إِلَهِي يُنَجِّي ذِكْرُ طَوْلِكَ لَوْعَتِي
وَ ذِكْرُ الْخَطَايَا الْعَيْنَ مِنِّي يُدَمِّعُ
خدايا ياد عطاى هميشگي ات آتش دلم را خنكا مي بخشد
و ياد گناهان، ديدگانم را اشكبار مي سازد
إِلَهِي أَقِلْنِي عَثْرَتِي وَ امْحُ حَوْبَتِي
فَإِنِّي مُقِرٌّ خَائِفٌ مُتَضَرِّعٌ
خدايا لغزشم را ناديده گير و گناهم را پاك كن
من اقرار به گناه دارم و هراسان و نالانم
إِلَهِي أَنِلْنِي مِنْكَ رَوْحاً وَ رَاحَةً
فَلَسْتُ سِوَى أَبْوَابِ فَضْلِكَ أَقْرَعُ
خدايا از سوى خود آسايش و راحتى به من ده
كه من جز درهاى احسان تو را نمى كوبم
إِلَهِي لَئِنْ أَقْصَيْتَنِي أَوْ أَهَنْتَنِي
فَمَا حِيلَتِي يَا رَبِّ أَمْ كَيْفَ أَصْنَعُ
خدايا اگر مرا دور كنى يا سبكم انگارى
پس چه چاره كنم اى پروردگار و چه سازم
إِلَهِي حَلِيفُ الْحُبِّ فِي اللَّيْلِ سَاهِرٌ
يُنَاجِي وَ يَدْعُو وَ الْمُغَفَّلُ يَهْجَعُ
خدايا سوگند خوردۀ عشق در شب بيدار است
رازونياز و دعا مي كند ولى شخص غافل مي خوابد
إِلَهِي وَ هَذَا الْخَلْقُ مَا بَيْنَ نَائِمٍ
وَ مُنْتَبِهٍ فِي لَيْلِهِ يَتَضَرَّعُ
خدايا از اين مردم گروهى در خوابند
و گروهى ديگر شب بيدار و زارى مي كنند
وَ كُلُّهُمْ يَرْجُو نَوالَكَ راجِياً
لِرَحْمَتِكَ الْعُظْمَى وَ فِي الْخُلْدِ يَطْمَعُ
و همه آنان عطاى تو را اميد دارند، و اميدوار
رحمت بزرگ تواند و به بهشت تو طمع ورزند
إِلَهِي يُمَنِّينِي رَجَائِي سَلامَةً
وَ قُبْحُ خَطِيئَاتِي عَلَيَّ يُشَنِّعُ
خدايا اميد من در دلم آرزوى سلامتى مي كند
و زشتى گناهانم مرا به رسوايى تهديد مى نمايد
إِلَهِي فَإِنْ تَعْفُو فَعَفْوُكَ مُنْقِذِي
وَ إِلّا فَبِالذَّنْبِ الْمُدَمِّرِ أُصْرَعُ
خدايا اگر بگذرى گذشتت نجات بخش من است
ور نه با گناهم به عرصه نابودى در افتم
إِلَهِي بِحَقِّ الْهَاشِمِيِّ مُحَمَّدٍ
وَ حُرْمَةِ أَطْهَارٍ هُمْ لَكَ خُضَّعٌ
خدايا به حق محمّد هاشمى نسب
و به حرمت پاكانى كه نزد تو فروتنند
إِلَهِي بِحَقِّ الْمُصْطَفَى وَ ابْنِ عَمِّهِ
وَ حُرْمَةِ أَبْرَارٍ هُمْ لَكَ خُشَّعٌ
خدايا به حق محمّد مصطفى و پسر عمويش
و به حرمت نيكوكارانى كه براى تو خاشعند
إِلَهِي فَانْشُرْنِي عَلَى دِينِ أَحْمَدٍ
مُنِيباً تَقِيّاً قَانِتاً لَكَ أَخْضَعُ
خدايا مرا در رستاخيز بر دين احمد برانگيز
تائب و پرهيزكار و عابد و فروتن در پيشگاهت
وَ لا تَحْرِمَنِّي يَا إِلَهِي وَ سَيِّدِي
شَفَاعَتَهُ الْكُبْرَى فَذَاكَ الْمُشَفَّعُ
اى خداى من و آقاى من، مرا محروم مساز
از شفاعت بزرگ محمّد كه شفاعتش پذيرفته است
وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ مَا دَعَاكَ مُوَحِّدٌ
وَ نَاجَاكَ أَخْيَارٌ بِبَابِكَ رُكَّعٌ
و بر ايشان درود فرست تا هرگاه كه موّحدى تو را بخواند
و خوبان با تو مناجات كنند و در برابرت به ركوع پردازند
منبع: مفاتیح الجنان
