انضباط کاری در نهج البلاغه

«وَ أَمْضِ لِكُلِّ يَوْمٍ عَمَلَهُ فَإِنَّ لِكُلِّ يَوْمٍ مَا فِيه».(نامه 53)

كار هر روز را در همان روز انجام ده، زيرا هر روز كارى مخصوص به خود دارد.

«إِيَّاكَ وَ الْعَجَلَةَ بِالْأُمُورِ قَبْلَ أَوَانِهَا أَوِ التَّسَقُّطَ فِيهَا عِنْدَ إِمْكَانِهَا أَوِ اللَّجَاجَةَ فِيهَا إِذَا تَنَكَّرَتْ أَوِ الْوَهْنَ عَنْهَا إِذَا اسْتَوْضَحَتْ فَضَعْ كُلَّ أَمْرٍ مَوْضِعَهُ وَ أَوْقِعْ كُلَّ أَمْرٍ مَوْقِعَه‏».(نامه 53)

بپرهيز از شتاب در كارهايى كه هنگام انجام دادن آن نرسيده، و بپرهیز از سستى در کارهایی که انجام دادنش ممكن گرديده، و بپرهیز از لجبازی کردن در كارهايى كه راه راست در آن ناپديدار است، يا سستى ورزيدن آن گاه كه آشكار است. پس هر چيز را در جاى خودش بگذار و هر كارى را به هنگام آن انجام بده.

«مَنْ أَطَاعَ التَّوَانِيَ ضَيَّعَ الْحُقُوقَ».(حکمت 239)

آن كه سستی کند، حقوق را خوار دارد.