کلیپ و استوری: دعای روز چهاردهم ماه رمضان

« أللَّهُمَّ لاتُؤاخِذْنی فيهِ بالْعَثَرات وَ اَقِلْنی فيهِ مِنَ الْخَطايا وَ الْهَفَواتِ وَ لاتَجْعَلْنی فيهِ غَرَضاً لِلْبَلايا وَ الآفاتِ بِعزَّتِكَ يا عِزَّ المُسْلمينَ؛ خدايا! در اين روز مرا به لغزش‌هايم مؤاخذه مفرما، عذر خطاها و سستی‌هایم را بپذير و مرا هدف بلاها و آفت‌ها قرار مده. به حق عزت و جلالت، ای عزت‌بخش مسلمانان!»

1- درخواست عدم مؤاخذه به‌خاطر لغزش‌ها 

2- پذیرفتن عذر خطاها و سستی ها

3- قرارنگرفتن در مسیر بلاها و آفت‌های دنیا

4- عزت از خداست

اميرالمومنين(ع) می‌فرمايد: «الدُّنيا دارٌ بِالبَلاءِ مَحفُوفَة؛ دنیا، خانه‌ای است که در بلا پيچيده شده (اطرافش را بلا فراگرفته) است.»  نهج البلاغه، خ ۲۱۷

کيست که در زندگی خود بلا نداشته باشد؟ کيست که مصيبت نداشته باشد؟ آدمی که دعا می‌کند، شايسته نيست بگويد: «خدايا! هيچ بلايی بر سر من نياور.» این درخواست، خلاف طبيعت و سنت الهی است. اصلاً خدا ما را خلق کرده، برای اين‌که از طريق بلاها امتحان‌مان کند. هر بلایی نوعی امتحان است. اصلاً بلا به‌معنای اختيار و امتحان است. پس بلا به منزلۀ يک واقعيت، شريک زندگی دنيايی است؛ ولی اين دعا با ظرافتی لطیف می‌گويد: «خدايا! جوری نباشد که من نشانۀ بلاها و آفات قرار گيرم.» غرض، به‌معنای نشانه و هدف است.