نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت 276

امام علی (ع): خداوندا، به تو پناه مى برم از اینکه ظاهرم در دیده مردم نیکو جلوه کند،

امام علی (ع): طمع واردکننداى به هلاکت است که بازنمى گرداند

امام علی (ع): اى شنونده به شکرگزاریت بیفزا، و شتابت را کـم کـن، و نـزد منتهـاى روزیـت توقّـف کـن

امام علی (ع):اى شنونده به شکرگزاریت بیفزا، و شتابت را کـم کـن، و نـزد منتهـاى روزیـت توقّـف کـن.

امام علی (ع): اگر قدمهایم در این لغزشگاهها استوار بماند، چیزهـایى را تغییر خواهـم داد.

امام علی (ع): این عبد از بیت المال است و او را حدّى نیست

امام علی (ع): مردم در دنیا از جهت عمل دو عاملند:

امام علی (ع): دوستت را به اندازه دوست دار شاید روزى دشمنت شود