متن نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت 227

نهج‌البلاغه: حکمت 227

امام علی (ع): ایمان شناخت به دل، اقرار به زبان، و عمل به اندامهاست
نهج‌البلاغه: حکمت 226

نهج‌البلاغه: حکمت 226

امام علی (ع): طمعکار دچارِ بند خوارى است.
نهج‌البلاغه: حکمت 225

نهج‌البلاغه: حکمت 225

امام علی (ع): از غفلت حسودان از سلامت بدنهاى خود درشگفتم.
نهج‌البلاغه: حکمت 224

نهج‌البلاغه: حکمت 224

امام علی (ع):وقار به کثرت خاموشى است. پیوستگان با رعایت انصاف زیاد مى شوند.
نهج‌البلاغه: حکمت 222

نهج‌البلاغه: حکمت 222

امام علی (ع): از شریفترین کارهاى کریم خود را به بى خبرى زدن از چیزى است که مى داند.
نهج‌البلاغه: حکمت 220

نهج‌البلاغه: حکمت 220

امام علی (ع): داورى نمودن به گمان علیه انسانِ مورد اعتماد از عدالت نیست.
نهج‌البلاغه: حکمت 219

نهج‌البلاغه: حکمت 219

امام علی (ع): بیشترین قربانگاههاى عقول زیر برق طمع هاست.
نهج‌البلاغه: حکمت 218

نهج‌البلاغه: حکمت 218

امام علی (ع): حسادت با رفیق از بیمارى دوستى است.
نهج‌البلاغه: حکمت 217

نهج‌البلاغه: حکمت 217

امام علی (ع): : در دگرگونى احوال گوهرهاى مردان شناخته شود.