شعر چهاردهمین قرن شهادت امام علی (ع) از عباس شاهزیدی
انوار شب قدر گرفته است جهان را ؟؟؟
یا قدر علی داده فضیلت رمضان را
رمز رمضان است علی تا بکشد دوست
در سلسلۀ بندگی اش هر دو جهان را
امشب همه جا ذکر «الهی بِعلی»
تا صبح گرفته است زمین را و زمان را
می رفت و به دنبال سرش ماه روان کرد
همراه دل سوخته ، چشم نگران را
ای کاش نمی داد مؤذن سحر امشب
در لحظۀ الهوتی محراب ، اذان را
با این همه در چهرۀ افروخته اش هست
وجدی که بریده است زبان هیجان را
در سفرۀ افطار علی نان و نمک بود
مدیون خودش کرد علی ، سفرۀ نان را
گفتم بپرم سمت مدیحش که پرم سوخت
من تاب نمی آورم این کوه گران را
امسال در این چاردهم قرن شهادت
داغ تو به هم ریخته ارکان جهان را
وقتی که بنا نیست بدانیم علی کیست
خوب است ببندیم در این باب دهان را
*****
محراب شبیه باغی از الله شده است
با بغض بهار شیعه همناله شده است
امسال درست در شب نوزدهم
این بغض هزار و چارصد ساله شده است
