اشعار فرزدق درباره اهل بیت
همام بن غالب تحیمی بصری شاعر مشهور زمان امام سجاد ـ علیه السّلام ـ بوده است « او از بزرگترین شعراء عرب در دوره اموی بوده است كه در همه ابواب شعر تبحر داشته است به گونه ای كه علمای لغت در مورد او گفته اند: اگر اشعار فرزدق نبود یك سوم لغت عرب موجود نبود. در سال 20 هـ در بصره متولد شد. بعد از جنگ جمل پدرش او را به محضر علی ـ‌علیه‌السّلام ـ آورد و به حضرت عرض كرد كه او شاعر است. امام علی ـ علیه السّلام ـ به پدر فرزدق فرمود: « علمه القران» به او قرآن را بیاموز . از فرزدق دیوان شعری باقی مانده است.»
علامه حلی می نویسد: در یك زمانی هشام بن عبدالملك به حج آمده بود. انبوه جمعیت به گونه ای بود كه هشام تلاش می كرد خود را به حجر الاسود برساند اما قادر نبود در این هنگام امام زین العابدین ـ علیه السّلام ـ كه خانه كعبه را طواف كرده بود به حجر الاسود رسید. مردم كنار رفتند تا حضرت به راحتی بتواند حجر الاسور را استلام كند. در این هنگام مردی از اهل شام به هشام گفت: این چه كسی است؟ هشام گفت: او را نمی شناسم. در این هنگام فرزدق گفت من او را می شناسم و شعر معروف خویش در مورد امام سجاد ـ علیه السّلام ـ را سرود.
هذا الَّذی تَعْرفُ البَطْحاءُ وَ طائه و البَیْتُ یَعْرِفهُ و الحِلُّ و الْحرمُ
« این آقا كسی است كه (حتی) سنگ ریزه های (سرزمین مكه) جای پای او را می شناسند و خانه كعبه و حل و حرم با او آشنا هستند.»
