شعر چهاردهمین قرن شهادت امام علی (ع) از محسن ناصحی
چهارده قرن غم بار امانت
به مسجد می رود معنا کند روح عبادت را
به مسجد می برد با خود علی امشب شهادت را
دلیل محکمی دارد اگر در داخل محراب
فُرادی می کند در سجده ی دوم جماعت را
مگر اینبار در بستر بخوابد ساعتی آرام
که سوزانده است عمری در فراقش خواب راحت را
برای کشتنش از بدر تا محراب، راه افتاد
ندیدم هیچ جا از تیغ، تا این حد سماجت را
چنان آغوش وا کرده است رفتن را که تا امروز
میان مرگ با انسان ندیدم این قرابت را
سحر، در کمتر از یک لحظه ارکان هدی لرزید
مگر گویا تر از این بود تفسیر قیامت را !؟
رها شد نغمه فزت و رب الکعبه در عالم
علی می خواست دریابیم معنای سعادت را
بلی گفتیم عشقش را و اینک چارده قرن است
به دوش شیعه می بینم غم بار امانت را
