متن نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت207

نهج‌البلاغه: حکمت207

امام علی (ع): اگر بردبار نیستى خود را به بردبارى وادار
نهج‌البلاغه: حکمت 206

نهج‌البلاغه: حکمت 206

امام علی (ع): : اول پاداشى که بردبار از بردباریش مى برد آن است که مردم در مقابل جاهل یارش مى شوند.
نهج‌البلاغه: حکمت 205

نهج‌البلاغه: حکمت 205

امام علی (ع): : هر ظرفى به آنچه در آن مى ریزند تنگ مى شود
نهج‌البلاغه: حکمت 204

نهج‌البلاغه: حکمت 204

امام علی (ع): کسى که سپاس نیکى ات را به جا نیاورَد تو را در نیکى کردن بى رغبت نکند
نهج‌البلاغه: حکمت 203

نهج‌البلاغه: حکمت 203

امام علی (ع): اى مردم، خدا را بپرهیزید که اگر حرف زدید مى شنود، و اگر نهفته دارید مى داند
نهج‌البلاغه: حکمت 202

نهج‌البلاغه: حکمت 202

امام علی (ع): : وقتى طلحه و زبیر به او گفتند با تو بیعت مى کنیم به شرط اینکه در حکومت با تو شریک باشیم، فرمود:
نهج‌البلاغه: حکمت 201

نهج‌البلاغه: حکمت 201

امام علی (ع): با هر انسانى دو فرشته است که او را حفاظت مى کنند
نهج‌البلاغه: حکمت 200

نهج‌البلاغه: حکمت 200

امام علی (ع): خوش مباد صورتهایى که جز نزد هر کار زشتى دیده نمى شوند.
نهج‌البلاغه: حکمت 199

نهج‌البلاغه: حکمت 199

امام علی (ع): اینان کسانى هستند که چون گرد آیند پیروز شوندو چون پراکنده گردند شناخته نشوند.