نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت 111

نهج‌البلاغه: حکمت 111

امام علی (ع) : اگر کوهى مرا دوست بدارد از هم فرو ریزد.
نهج‌البلاغه: حکمت 110

نهج‌البلاغه: حکمت 110

امام علی (ع) : فرمان حق را برپا نمى دارد مگر کسى که سازش ندارد
نهج‌البلاغه: حکمت 109

نهج‌البلاغه: حکمت 109

امام علی (ع) : ما تکیه گاهِ راه میانه ایم، عقب مانده به آن برسد،و پیشى گرفته به آن باز گردد.
نهج‌البلاغه: حکمت 108

نهج‌البلاغه: حکمت 108

امام علی (ع): رگ این انسان را قطعه گوشتى آویخته شده که عجیب تر چیزى که در وجود اوست آن است
نهج‌البلاغه: حکمت 107

نهج‌البلاغه: حکمت 107

امام علی (ع): بسا دانشمندى که نادانیش او را به کشتن دهد، در حالى که دانشش با اوست ولى سودى به او ندهد.
نهج‌البلاغه: حکمت 106

نهج‌البلاغه: حکمت 106

امام علی (ع): مردم چیزى از برنامه دینشان را براى بهبود دنیایشان ترک نمى کنند
نهج‌البلاغه: حکمت 105

نهج‌البلاغه: حکمت 105

امام علی (ع): خداوند واجباتى را برعهده شما گذاشته، آن را ضایع نکنید
نهج‌البلاغه: حکمت 104

نهج‌البلاغه: حکمت 104

امام علی (ع) : اى نوف، خوشا به حال زاهدان در دنیا، و دلدادگان به آخرت
نهج‌البلاغه: حکمت 103

نهج‌البلاغه: حکمت 103

امام علی (ع): کسى که دنیا را دوست داشت و مهرش را به دل جاى داد آخرت را دشمن داشت و با آن دشمنى نمود.