نهجالبلاغه: نامه 11
وَ مِنْ وَصِية لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ وَصّى بِها جَيْشاً بَعَثَهُ اِلَى الْعَدُوِّ
از وصیت‌هاى آن حضرت به هنگامى که لشگرى را به سوى دشمن فرستاد
فَاِذا نَزَلْتُمْ بِعَدُوٍّ اَوْ نَزَلَ بِكُمْ، فَلْيَكُنْ مَعَسْكَرُكُمْ فى قُبُلِ الاَْشْرافِ، اَوْ سِفاحِ الْجِبالِ، اَوْ اَثْناءِ الاَْنْهارِ،
چون بر دشمن وارد شدید یا دشمن بر شما وارد شد، باید لشگرگاه شما در محلّى بلند، یا دامنه کوهها، یا بین رودها قرار گیرد،
كَيْما يَكُونَ لَكُمْ رِدْءًا، وَ دُونَكُمْ مَرَدًّا.
تا شما را مدد باشد، و مانعى پیش رویتان براى برگرداندن شرّ دشمن.
وَ لْتَكُنْ مُقاتَلَتُكُمْ مِنْ وَجْه واحِد اَوِ اثْنَيْنِ.
جنگ شما باید از یک طرف یا دو طرف باشد.
وَ اجْعَلُوا لَكُمْ رُقَباءَ فى صَياصِى الْجِبالِ وَ مَناكِبِ الْهِضابِ، لِئَلاّ يَأْتِيَكُمُ الْعَدُوُّ مِنْ مَكانِ مَخافَة اَوْ اَمْن.
و بر قله کوهها و فراز تپّه ها نگهبانانى بگمارید،تا دشمن از نقطه خطر یا محلى که مورد اطمینان شماست به شما حمله نکند.
وَ اعْلَمُوا اَنَّ مُقَدِّمَةَ الْقَوْمِ عُيُونُهُمْ، وَ عُيُونَ الْمُقَدِّمَةِ طَلائِعُهُمْ. وَ اِيّاكُمْ وَ التَّفَرُّقَ،
بدانید مقدمه لشگر دیده بانان دشمن اند، و دیده بانانْ جاسوسان ارتش اند. از پراکندگى و تفرقه بپرهیزید،
فَاِذا نَزَلْتُمْ فَانْزِلُوا جَميعاً، وَ اِذَا ارْتَحَلْتُمْ فَارْتَحِلُوا جَميعاً،
هرگاه فرود آیید همگان فرود آیید، و زمانى که کوچ کنید همه کوچ نمایید،
وَ اِذا غَشِيَكُمُ اللَّيْلُ فَاجْعَلُوا الرِّماحَ كِفَّةً، وَ لاتَذُوقُوا النَّوْمَ اِلاّ غِراراً اَوْ مَـضْـمَـضَـةً.
و چون شب فرا رسد نیزه ها را گرداگرد خود نگاه دارید، خوابتان اندک باشد یا همانند مضمضه آب در دهان.