نهجالبلاغه: نامه 14
وَ مِنْ وَصِية لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ لِعَسْكَرِهِ قَبْلَ لِقاءِ الْعَدُوِّ بِصِفّين
از نامه‌هاى آن حضرت است به لشگرش، پیش از دیدار با دشمن در صفّین
لاتُقاتِلُوهُمْ حَتّى يَبْدَاُوكُمْ، فَاِنَّكُمْ بِحَمْدِ اللّهِ عَلى حُجَّة،
دست به جنگ نزنید تا آنان شروع کنند، زیرا به حمد خدا حجّت با شماست،
وَ تَرْكُكُمْ اِيّاهُمْ حَتّى يَبْدَاُوكُمْ حُجَّةٌ اُخْرى لَكُمْ عَلَيْهِمْ.
و جنگ نکردن از سوى شما تا شروع جنگ از جانب آنان حجّت دیگرى از شما بر آنهاست.
فَاِذاكانَتِ الْهَزيْمَةُ بِاِذْنِ اللّهِ فَلاتَقْتُلُوا مُدْبِراً، وَ لاتُصيبُوا مُعْوِراً، وَ لاتُجْهِزُوا عَلى جَريح،
دشمن چون به اذن حق پاى به هزیمت نهاد فرارى را به قتل نرسانید، و ناتوان را آسیب نزنید، و زخمى را نکشید.
وَ لاتَهيجُوا النِّساءَ بِاَذًى وَ اِنْ شَتَمْنَ اَعْراضَكُمْ،
و زنان را با آزردن به هیجان نیاورید گرچه متعرض آبروى شما شوند،
وَ سَبَبْنَ اُمَراءَكُمْ، فَاِنَّهُنَّ ضَعيفاتُ الْقُوى وَ الاَْنْفُسِ وَ الْعُقُولِ.
یا به بزرگانتان ناسزا گویند، زیرا توان و جان و عقلشان ضعیف است.
اِنْ كُنّا لَنُؤْمَرُ بِالْكَفِّ عَنْهُنَّ وَ اِنَّهُنَّ لَمُشْرِكاتٌ.
زمانى که در شرک بودند مأموریت داشتیم از آنان دست بداریم.
وَ اِنْ كانَ الرَّجُلُ لَيَتَناوَلُ الْمَرْاَةَ فِى الْجاهِليَّةِ بِالْفِهْرِ اَوِ الْهِرَاوَةِ فَيُعَيَّرُ بِها وَ عَقِبُهُ مِنْ بَعْدِهِ.
و اگر درروزگار جاهلیّت مردى زنى را با سنگ یا چماق مى زد، او و فرزندانش را به این عمل سرزنش مى کردند