نهجالبلاغه: نامه 39
وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ اِلى عَمْرِو بْنِ الْعاصِ
از نامه‌هاى آن حضرت است بـه عمـرو بـن عـاص
فَاِنَّكَ قَدْ جَعَلْتَ دينَكَ تَبَعاً لِدُنْيَا امْرِىء ظاهِر غَيُّهُ، مَهْتُوك سِتْرُهُ،
تو دینت را تابع دنیاى کسى نمودى که گمراهی‌اش معلوم، و پرده حیایش دریده شده،
يَشينُ الْكَريمَ بِمَجْلِسِهِ، وَ يُسَفِّهُ الْحَليمَ بِخُلْطَتِهِ.
شخص بزرگوار را در مجلس خود بد مى گوید، و عاقل را با آمیزش خود نادان مى نماید.
فَاتَّبَعْتَ اَثَرَهُ، وَ طَلَبْتَ فَضْلَهُ، اتِّباعَ الْكَلْبِ لِلضِّرْغامِ، يَلُوذُ اِلى مَخالِبِهِ،
قدم به جاى قدمش گذاشتى، و بخشش او را درخواست نمودى، همچون سگى که به دنبال شیر رود، که به پناه چنگال او رود،
وَ يَنْتَظِرُ ما يُلْقى اِلَيْهِ مِنْ فَضْلِ فَريسَتِهِ. فَاَذْهَبْتَ دُنْياكَ وَ آخِرَتَكَ، وَ لَوْ بِالْحَقِّ اَخَدْتَ اَدْرَكْتَ ما طَلَبْتَ.
و انتظار بکشد که اضافه صیدش را به سوى او اندازد. از این رو دنیا و آخرتت را به باد دادى، در صورتى که اگر به دامن حق مى آویختى آنچه را مى خواستى مى یافتى.
فَاِنْ يُمَكِّنِّى اللّهُ مِنْكَ وَ مِنِ ابْنِ اَبى سُفْيانَ اَجْزِكُما بِما قَدَّمْتُما، وَ اِنْ تُعْجِـزا وَ تَبْقَيا فَمـا اَمامَكُـما شَـرٌّ لَكُـما. وَالسَّـلامُ.
اگر خداوند مرا بر تو و پسر ابوسفیان تسلّط دهد جزاى آنچه انجام دادید به شما خواهم داد، و اگر مرا از پاى نشاندید و خود برقرار ماندید آنچه از عذاب الهى پیش روى شماست براى شما بدتر است. والسّلام.