نهجالبلاغه: نامه 12
وَ مِنْ وَصِية لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ لِمَعْقِلِ بْنِ قَيْس الرِّياحِىِّ حينَ اَنْفَذَهُ اِلَى الشّامِ فى ثَلاثَةِ آلاف مُقَدِّمَةً لَهُ
از وصیت هاى آن حضرت است به معقل بن قیس ریاحى، زمانى که او را با سه هزار نفر به عنوان مقدمه لشگر خود به شام فرستاد
اِتَّقِ اللّهَ الَّذى لابُدَّ لَكَ مِنْ لِقائِهِ، وَ لا مُنْتَهى لَكَ دُونَهُ،
از خداوندى که ناگزیر از ملاقات با او هستى، و غیر او تو را نهایتى نیست پروا کن،
وَ لاتُقاتِلَنَّ اِلاّ مَنْ قاتَلَكَ، وَ سِرِ الْبَرْدَيْنِ،
جز با کسى که با تو بجنگد نجنگ، و در صبح و عصر که هوا ملایم است حرکت کن،
وَ غَوِّرْ بِالنّاسِ، وَ رَفِّهْ فِى السَّيْرِ، وَ لا تَسِرْ اَوَّلَ اللَّيْلِ،
لشگر را در وسط روز استراحت ده، راه را به آرامى طى کن، ابتداى شب حرکت مکن،
فَاِنَّ اللّهَ جَعَلَهُ سَكَناً، وَ قَدَّرَهُ مُقاماً لا ظَعْناً. فَاَرِحْ فيه بَدَنَكَ، وَ رَوِّحْ ظَهْرَكَ.
که خداوند آن وقت را براى آرامش قرار داده، و براى استراحت نهاده نه براى کوچ کردن. بدن و مرکب خود را به شب آسوده دار.
فَاِذا وَقَفْتَ حينَ يَنْبَطِحُ السَّحَرُ، اَوْ حينَ يَنْفَجِرُ الْفَجْرُ، فَسِرْ عَلى بَرَكَةِ اللّهِ.
چون شب را آسودى تا وقت سحر رسید با بامداد درآمد بر اساس برکت حق حرکت کن.
فَاِذا لَقيتَ الْعَدُوَّ فَقِفْ مِنْ اَصْحابِكَ وَسَطاً، وَ لاتَدْنُ مِنَ الْقَوْمِ دُنُوَّ مَنْ يُريدُ اَنْ يُنْشِبَ الْحَرْبَ،
چون با دشمن روبرو شدى وسط لشگر بایست، و به دشمن مانند کسى که مى خواهد جنگ کند نزدیک مشو،
وَ لاتَباعَدْ عَنْهُمْ تَباعُدَ مَنْ يَهابُ الْبَأْسَ، حَتّى يَأْتِيَكَ اَمْرى،
و از آنان همانند کسى که از جنگ مى ترسد خود را دور مکن، تا فرمانم به تو برسد.
وَ لايَحْمِلَنَّكُمْ شَنَانُهُمْ عَلى قِتالِهِمْ قَبْلَ دُعائِهِمْ وَ الاِْعْذارِ اِلَيْهِمْ.
و بعض و کینه شما را به جنگ با آنان وادار نکند پیش از آنکه آنان را به حق دعوت کنى و راه عذر را به رویشان ببندى.