متن نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت 353

نهج‌البلاغه: حکمت 353

امام علی (ع): بزرگترین عیب آن است که عیب دانى صفتى را که مانند آن در خودت باشد.
نهج‌البلاغه: حکمت 352

نهج‌البلاغه: حکمت 352

امام علی (ع): اکثر شغل خود را براى اهل و فرزندت قرار مده
نهج‌البلاغه: حکمت 351

نهج‌البلاغه: حکمت 351

امام علی (ع): زمانِ اوج سختى مرحله گشایش، و هنگام تنگىِ حلقه هاى بالا نوبت آسایش است.
نهج‌البلاغه: حکمت 350

نهج‌البلاغه: حکمت 350

امام علی (ع): مردم ستمکار را سه نشانه است:
نهج‌البلاغه: حکمت 349

نهج‌البلاغه: حکمت 349

امام علی (ع): آن که در عیب خود نظر کند از نظر در عیب دیگران بازماند.
نهج‌البلاغه: حکمت 348

نهج‌البلاغه: حکمت 348

امام علی (ع): سخت ترین گناهان گناهى است که گنهکار آن را ناچیز بشمارد.
نهج‌البلاغه: حکمت 347

نهج‌البلاغه: حکمت 347

امام علی (ع): : ستایش بیش از شایستگى چاپلوسى، و کمتر از آنچه لازم است درماندگى یا حسادت است.
نهج‌البلاغه: حکمت 346

نهج‌البلاغه: حکمت 346

امام علی (ع): آبرویت جامد است، اظهار حاجت آن را مى ریزد، توجه کن آن را نزد چه کسى مى ریزى.
نهج‌البلاغه: حکمت 345

نهج‌البلاغه: حکمت 345

امام علی (ع): قدرت نداشتن بر گناه نوعى پاکدامنى است.