متن نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت 299

نهج‌البلاغه: حکمت 299

امام علی (ع): گناهى که پس از آن مهلت یافتم تا دو رکعت نماز به جاى آورم اندوهگینم نکرد
نهج‌البلاغه: حکمت 298

نهج‌البلاغه: حکمت 298

امام علی (ع): آن که دشمنى را از اندازه بگذراند گناه کرده، و کسى که کوتاهى ورزد بر او ستم خواهد شد،
نهج‌البلاغه: حکمت 297

نهج‌البلاغه: حکمت 297

امام علی (ع): چه فراوان است عبرتها، و چه اندک اند عبرت گیران!
نهج‌البلاغه: حکمت 296

نهج‌البلاغه: حکمت 296

امام علی (ع): تو مانند کسى هستى که بر خود نیزه فرومى برد تا کسى را که پشت سر خود سوار کرده از پاى درآورد.
نهج‌البلاغه: حکمت 295

نهج‌البلاغه: حکمت 295

امام علی (ع): دوستانت سه نفر، و دشمنانت نیز سه نفرند:
نهج‌البلاغه: حکمت 294

نهج‌البلاغه: حکمت 294

امام علی (ع): در پاسخ مسافت میان شرق و غرب فرمودند: مسیر یک شبانه روز است
نهج‌البلاغه: حکمت 293

نهج‌البلاغه: حکمت 293

امام علی (ع): با احمق همنشین مباش
نهج‌البلاغه: حکمت291

نهج‌البلاغه: حکمت291

امام علی (ع): اى اشعث، اگر بر فرزندت غمگینى سزاوارى که این لازمه خویشاوندى است،