متن نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت 135

نهج‌البلاغه: حکمت 135

امام علی (ع): هر که را چهار چیز بخشند از چهار چیز محروم ننمایند:
نهج‌البلاغه: حکمت 134

نهج‌البلاغه: حکمت 134

امام علی (ع): دوست دوست نیست مگر اینکه برادر دینى خود را در سه موضع بپاید:
نهج‌البلاغه: حکمت 133

نهج‌البلاغه: حکمت 133

امام علی (ع): دنیا خانه گذر است نه جاى ماندن، و مردم در آن دو دسته اند:
نهج‌البلاغه: حکمت 132

نهج‌البلاغه: حکمت 132

امام علی (ع): خدا را فرشته اى است که هر روز فریاد برمى دارد; بزاییدبراى مردن، و گردآورید براى نابود شدن
نهج‌البلاغه: حکمت 131

نهج‌البلاغه: حکمت 131

امام علی (ع) : چه زمان دنیا تو را سرگردان کرد یا چه وقتى فریبت داد؟ آیا به جایگاهى که پدرانت افتادند وپوسیدند تو را فریفت؟
نهج‌البلاغه: حکمت 130

نهج‌البلاغه: حکمت 130

امام علی (ع) : اى خاکیان، اى غریبان، اى بى کسان، اى وحشت زدگان،شما ما را پیشروید که بر ما پیشى جستید
نهج‌البلاغه: حکمت 129

نهج‌البلاغه: حکمت 129

امام علی (ع): عظمت خالق هستى نزد تو، آفریده شده را در نظرت کوچک مى کند
نهج‌البلاغه: حکمت 128

نهج‌البلاغه: حکمت 128

امام علی (ع) : سرما را در ابتدایش بپرهیزید، و از آن در پایانش استقبال کنید،
نهج‌البلاغه: حکمت 127

نهج‌البلاغه: حکمت 127

امام علی (ع): کسى که در عمل کوتاهى ورزد دچار اندوه مى شود