نهج‌البلاغه: حکمت 135

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

و آن حضرت فرمود:

مَنْ اُعْطِىَ اَرْبَعاً لَمْ يُحْرَمْ اَرْبَعاً:

هر که را چهار چیز بخشند از چهار چیز محروم ننمایند:

مَنْ اُعْطِىَ الدُّعاءَ لَمْ يُحْرَمِ الاِْجابَةَ، وَ مَنْ اُعْطِىَ التَّوْبَةَ لَمْ يُحْرَمِ الْقَبُولَ،

آن را که دعا بخشند، از اجابت، و هر که را توبه بخشند، از قبول،

وَ مَنْ اُعْطِىَ الاْسْتِغْفارَ لَمْ يُحْرَمِ الْمَغْفِرَةَ، وَ مَنْ اُعْطِىَ الشُّكْرَ لَمْ يُحْرَمِ الزِّيادَةَ.

و هر که را استغفار بخشند، از آمرزش، و هر که را شکر بخشند، از اضافه شدن نعمت، محروم ننمایند.

وَ تَصْديقُ ذلِكَ فى كِتابِ اللّهِ تَعالى، قالَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ فِى الدُّعاءِ: «ادْعُونى اَسْتَجِبْ لَكُمْ.» وَ قالَ فِى الاِْسْتِغْفارِ: «وَ مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً اَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللّهَ يَجِدِ اللّهَ غَفُوراً رَحيماً.» وَ قالَ فِى الشُّكْرِ: «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لاََزيدَنَّكُمْ» وَ قالَ فِى التَّوْبَةِ: «اِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللّهِ لِلَّذينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَة ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَريب، فَاُولئِكَ يَتُوبُ اللّهُ عَلَيْهِمْ وَ كانَ اللّهُ عَليماً حَكيماً.»

گواه این واقعیات در کتاب خداست، خداوند در مسأله دعا فرمود: «مرا بخوانید شما را اجابت کنم.» و در استغفار فرمود: «آن که کار زشت کند یا بر خود ستم روا دارد آن گاه از خدا آمرزش خواهد خدا را آمرزنده و رحیم یابد.» و درباره شکر فرمود: «اگر شکر کنید به شما مى افزایم.»و در توبه فرمود: «بازگشت به خداوند براى آنهایى است که ازروى نادانى کار بد مى کنند سپس به زودى بازمى گردند، آنانند که خداوند توبه آنان را مى پذیرد و خداوند دانا و حکیم است.»

نهج‌البلاغه: حکمت 135

حکمت‌های نهج‌البلاغه