عبارت انه امام من اللَّه در خطبه غدیر
مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّهُ إِمامٌ مِنَ اللّهِ، وَلَنْ یَتُوبَ اللّهُ عَلى أَحَدٍ أَنْکَرَ وِلایَتَهُ وَلَنْ یَغْفِرَ لَهُ، حَتْماً عَلَى اللَّهِ أَنْ یَفْعَلَ ذالِکَ بِمَنْ خالَفَ أَمْرَهُ وَأَنْ یُعَذِّبَهُ عَذاباً نُکْراً أَبَدَا الْآبادِ وَ دَهْرَ الدُّهورِ. فَاحْذَرُوا أَنْ تُخالِفوهُ. فَتَصْلُوا ناراً وَقودُهَا النَّاسُ وَالْحِجارَةُ أُعِدَّتْ لِلْکافِرینَ
حلیة الاولیاء 66/1 شماره 4.
المناقب، خوارزمى 311 ح 311، فصل 19.
فرائد السمطین 144/1، باب 26، ح 108، و ص 315، باب 58 ، ح 250.
كفایة الطالب 215، باب 57.
تاریخ مدینة دمشق 330/42 (339/2 ح 849).
تاریخ بغداد 99/14 شماره 7441 (لاهز بن عبداللَّه).
مطالب السؤول 17، باب اول، فصل 5.
شرح نهج البلاغة 168/9 خطبه 154.
التفسیر الكبیر (تفسیر الفخر الرازى) 207/1 (مسائل فقهیه مستنبطه از سوره فاتحه، مسئله نهم).
در شماره 5 گذشت، و در شماره 50 هم ذكر خواهد شد.
