اولویت بندی دشمنان در سیره امیرالمؤمنین امام علی (علیه‌السلام)

فهرست مطالب(مشاهده متن)

مقدمه

دشمن‌شناسی و مبارزه با دشمن از نگاه امیرالمؤمنین جایگاه ویژه‌ای دارد. تا جایی که امام اعتماد به هیچ دشمنی را روا نمی‌شمارد، حتی اگر آن گروه، به‌ظاهر سپاسگزاری هم بکنند. حضرت در بیاناتی دیگر نسبت به شناخت دشمن و عدم مماشات با آن، مطالبی را ذکر کرده‌اند؛ اما در میان دشمنان، گروهی که عداوت و بغض خود را پنهان کرده و در زیر لوای دین، به مبارزه با دین می‌پردازند، اهمیت ویژه‌ای دارد. امام علی علیه‌السلام دراین‌باره فرمود: «كسي كه دشمني خود را اظهار و آشكار كند مكر و حيله‏اش اندك شود.» (تمیمی آمدی، غررالحکم و درر الکلم، ج1، ص 588 )

 همچنین در کلامی دیگر می‌فرمایند: «بدترين دشمنان آن دشمني است كه دقّت و فرورفتن او در مسائل از همگان دورتر و دقيق‏تر و كيد و مكرش پنهان‏تر باشد» (همان، غررالحکم و درر الکلم، ج1، ص 415) 

درنتیجه سیاست جنگی امام بر این امر استوار است که ابتدا دشمنی که مکر و حیله خود را پنهان می‌کند، باید از میان برداشته شود. از همین رو، امام جنگ با دشمن پنهانی را به دلیل داشتن این ویژگی و خصوصیات دیگری که در این مقاله خواهیم گفت، اولویت خود می‌داند.

 در این پژوهش، با رویکرد توصیفی-تحلیلی به واکاوی علت اولویت نبرد با بنی‌امیه که همان جبهه نفاق که به کفر نزدیک بود، می‌پردازیم.

این مقاله در جلد هفتم کتاب کنگره بازخوانی ابعاد شخصیتی امام علی (ع)‌ موجود می باشد.جهت استفاده از متن کامل مقاله به لینکهای زیر مراجعه کنید