جایگاه جوان‌گرایی از منظر قرآن و نهج‌البلاغه

بیش از چهل سال از انقلاب اسلامی می‌گذرد و نسل تجربه‌دیده عصر انقلاب الآن نه‌تنها از دوران میانسالی بلکه وارد کهن‌سالی شده است. حال باید دید که از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه در این دوراهی تجربه و جوانی کدام‌یک، ملاک انتخاب صحیح مدیر در حکومت اسلامی می‌باشد. 

در این مقاله با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی بررسی مواردی از نمونه‌های جوان‌گرایی در شرع مقدس اسلام انجام گرفته است. یافتههای تحقیق نشان می‌دهد در قرآن و نهج‌البلاغه قوه جوانی به تجربه ترجیح دارد؛ لکن همه آن‌ها توان مقابله با عبارات صریح نهج‌البلاغه بر ترجیح تجربه را ندارند. فلذا درنهایت با جمع بین ادله، مدیریتی را کارگشا در عرصه پیشبرد اهداف انقلاب و تعالی جامعه معرفی می‌کنیم که مدیر آن فردی باتجربه از رده سنی میانسال جامعه باشد نه کهن‌سال (جوان‌گرایی نسبی) و از ویژگی‌های جوانان در عرصه مدیریت خود استفاده کند.

کلیدواژه‌ها: امام علی(ع)، نهج‌البلاغه، جوان، جوان‌گرایی.

فهرست مطالب (مشاهده متن)

انتخاب صحیح مدیران و مسئولان شایسته در یک حکومت می‌تواند بیش‌ترین کمک را به تعالی جامعه و پیشبرد اهداف آن حکومت بکند، در این میان در شرایطی که انقلاب اسلامی ایران از چهل‌سالگی خود فراتر رفته و نسل‌های دوره انقلاب، هم‌اکنون چند نسل را پشت سر گذاشته‌اند و نسل‌های جوان و بانشاط در این کشور اسلامی در پی رونمایی از استعدادها و خلاقیتهای خود به همگان هستند، این سؤال مطرح می‌شود که مدیران، مسئولین و کارگزاران کلان را از کدام نسل باید انتخاب کرد، نسلی که انقلاب را آفرید و یا نسلی که زاده انقلاب است؟ نسلی که ویژگی باارزشی به نام تجربه دارد و یا نسلی که گوهری کم یاب به نام جوانی دارد؟ کدام‌یک از این دو (تجربه/جوانی) می‌تواند به پیشرفتهای این کشور اسلامی سرعت ببخشد و به سمت اهداف مقدسش میل دهد؟

هدف ما در این نوشتار این است که جواب پرسش خود را از میان قرآن و نهج‌البلاغه به‌دست آوریم فلذا مشخص است که از روش نقلی در تحقیق خود بهره برده‌ایم.

این مقاله در جلد دهم کتاب کنگره بازخوانی ابعاد شخصیتی امام علی (ع)‌ موجود می باشد.جهت استفاده از متن کامل مقاله به لینکهای زیر مراجعه کنید