نهج‌البلاغه: حکمت 88
وَ حَكى عَنْهُ اَبُوجَعْفَر مُحَمَّدُ بْنُ عَلِىٍّ الْباقِرُ عَلَيْهِمَاالسّلامُ اَنَّهُ قالَ:-
ابوجعفر محمّدبن على باقر علیهماالسلام از حضرت روایت کرده که فرمود:
كانَ فِى الاَْرْضِ اَمانانِ مِنْ عَذابِ اللّهِ، وَ قَدْ رُفِعَ اَحَدُهُما
دو امان از عذاب خدا در زمین بود، یکى از آنها برداشته شد،
فَدُونَكُمُ الاْخَرَ، فَتَمَسَّكُوا بِهِ.
پس دیگرى را که باقى مانده بگیرید و به آن چنگ بزنید.
اَمَّا الاَْمانُ الَّذى رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ.
اما امانى که برداشته شد، رسول خداست (صلّى اللّه علیه و آله).
وَ اَمَّا الاَْمانُ الْباقى فَالاِْسْتِغْفارُ،
و امّا امانى که باقى است، استغفار است،
قالَ اللّهُ تَعالى: «وَ ما كانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ اَنْتَ فيهِمْ، وَ ما كانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ».
خداوند بزرگ فرمود: «خداوند آنان را عذاب نمى‌کند، در حالى که تو در میان آنانى، و عذابشان نمى‌نماید در حالى که به استغفار مشغول‌اند».
- وَ هذا مِنْ مَحاسِنِ الاِْسْتِخْراج ِ، وَ لَطائِفِ الاِْسْتِنْباطِ.-
این بیان از محاسن استخراج و لطائف استنباط حضرت از قرآن است.