نهج‌البلاغه: حکمت 88

وَ حَكى عَنْهُ اَبُوجَعْفَر مُحَمَّدُ بْنُ عَلِىٍّ الْباقِرُ عَلَيْهِمَاالسّلامُ اَنَّهُ قالَ:-

ابوجعفر محمّدبن على باقر علیهماالسلام از حضرت روایت کرده که فرمود:

كانَ فِى الاَْرْضِ اَمانانِ مِنْ عَذابِ اللّهِ، وَ قَدْ رُفِعَ اَحَدُهُما

دو امان از عذاب خدا در زمین بود، یکى از آنها برداشته شد،

فَدُونَكُمُ الاْخَرَ، فَتَمَسَّكُوا بِهِ.

پس دیگرى را که باقى مانده بگیرید و به آن چنگ بزنید.

اَمَّا الاَْمانُ الَّذى رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ.

اما امانى که برداشته شد، رسول خداست (صلّى اللّه علیه و آله).

وَ اَمَّا الاَْمانُ الْباقى فَالاِْسْتِغْفارُ،

و امّا امانى که باقى است، استغفار است،

قالَ اللّهُ تَعالى: «وَ ما كانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ اَنْتَ فيهِمْ، وَ ما كانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ».

خداوند بزرگ فرمود: «خداوند آنان را عذاب نمى‌کند، در حالى که تو در میان آنانى، و عذابشان نمى‌نماید در حالى که به استغفار مشغول‌اند».

- وَ هذا مِنْ مَحاسِنِ الاِْسْتِخْراج ِ، وَ لَطائِفِ الاِْسْتِنْباطِ.-

این بیان از محاسن استخراج و لطائف استنباط حضرت از قرآن است.

حکمت‌های نهج‌البلاغه