متن نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت 117

نهج‌البلاغه: حکمت 117

امام علی (ع) : دو نفر در رابطه با من هلاک شدند: عاشق غلوّکننده، و دشمن متجاوز از حد.
نهج‌البلاغه: حکمت 116

نهج‌البلاغه: حکمت 116

امام علی (ع) : چه بسا کسى که با احسانى که به او شود غافلگیر گردد
نهج‌البلاغه: حکمت 115

نهج‌البلاغه: حکمت 115

امام علی (ع) : چگونه است حال کسى که به بقایش فانى، و به سلامتش بیمار مى شود و از محلى که در امان نیست مرگش فرا مى رسد
نهج‌البلاغه: حکمت 114

نهج‌البلاغه: حکمت 114

امام علی (ع): چون صلاح و نیکى بر مردم زمان غالب گردد
نهج‌البلاغه: حکمت 113

نهج‌البلاغه: حکمت 113

امام علی (ع): شرفى مثل دانش، و عزّتى چون بردبارى، وپشتیبانى اى استوارتر از مشاورت نیست.
نهج‌البلاغه: حکمت 112

نهج‌البلاغه: حکمت 112

امام علی (ع): هر کس ما اهل بیت را دوست دارد، باید براى پوشیدن جامه تهیدستى مهیّا باشد.
نهج‌البلاغه: حکمت 111

نهج‌البلاغه: حکمت 111

امام علی (ع) : اگر کوهى مرا دوست بدارد از هم فرو ریزد.
نهج‌البلاغه: حکمت 110

نهج‌البلاغه: حکمت 110

امام علی (ع) : فرمان حق را برپا نمى دارد مگر کسى که سازش ندارد
نهج‌البلاغه: حکمت 109

نهج‌البلاغه: حکمت 109

امام علی (ع) : ما تکیه گاهِ راه میانه ایم، عقب مانده به آن برسد،و پیشى گرفته به آن باز گردد.