حکمت های نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت 309

نهج‌البلاغه: حکمت 309

امام علی (ع): از گمانهاى اهل ایمان پروا کنید، که خداوند حق را بر زبان آنان نهاده است.
نهج‌البلاغه: حکمت 308

نهج‌البلاغه: حکمت 308

امام علی (ع): دوستى پدران خویشاوندى بین فرزندان است،
نهج‌البلاغه: حکمت 307

نهج‌البلاغه: حکمت 307

امام علی (ع):داغدار مى خوابد، ولى مال ربوده نمى خـوابـد.
نهج‌‌البلاغه: حکمت 306

نهج‌‌البلاغه: حکمت 306

امام علی (ع): اجل حتمى براى نگهدارى انسان بس است.
نهج‌البلاغه: حکمت 305

نهج‌البلاغه: حکمت 305

امام علی (ع): مرد باغیرت هرگز زنـا نمى کنـد.
نهج‌البلاغه: حکمت 304

نهج‌البلاغه: حکمت 304

امام علی (ع) : تهیدست فرستاده خداست، کسى که او را محروم کند خدا را محروم کرده، و هر که به او ببخشد به خدا بخشیده.
نهج‌البلاغه: حکمت 303

نهج‌البلاغه: حکمت 303

امام علی (ع): مردم فرزندان دنیایند، مرد بر دوستى مادرش سرزنش نمى شود.
نهج‌البلاغه: حکمت 302

نهج‌البلاغه: حکمت 302

امام علی (ع): کسى که بلا و گرفتارى بر او سخت شده نیازمندتر به دعا نیست از تندرستى که از بلا ایمن نمى باشد
نهج‌البلاغه: حکمت 301

نهج‌البلاغه: حکمت 301

امام علی (ع): فرستاده تو نزد دیگران بیان کننده عقل توست، و نامه ات رساترین چیزى است که از جانب تو سخن مى گوید.