حکمت های نهج البلاغه
نهج‌البلاغه: حکمت 354
امام علی (ع): شکرگزار بخشنده باش، بخشیده شده بر تو مبارک باد، به رشد و کمال رسد
نهج‌البلاغه: حکمت 353
امام علی (ع): بزرگترین عیب آن است که عیب دانى صفتى را که مانند آن در خودت باشد.
نهج‌البلاغه: حکمت 351
امام علی (ع): زمانِ اوج سختى مرحله گشایش، و هنگام تنگىِ حلقه هاى بالا نوبت آسایش است.
نهج‌البلاغه: حکمت 347
امام علی (ع): : ستایش بیش از شایستگى چاپلوسى، و کمتر از آنچه لازم است درماندگى یا حسادت است.
نهج‌البلاغه: حکمت 346
امام علی (ع): آبرویت جامد است، اظهار حاجت آن را مى ریزد، توجه کن آن را نزد چه کسى مى ریزى.