حکمت های نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت291

نهج‌البلاغه: حکمت291

امام علی (ع): اى اشعث، اگر بر فرزندت غمگینى سزاوارى که این لازمه خویشاوندى است،
نهج‌البلاغه: حکمت 290

نهج‌البلاغه: حکمت 290

امام علی (ع): اگر خداوند در برابر گناه، تهدید به عذاب نکرده بود هرآینـه واجـب بود به خاطر شـکر نعمتش نافرمانى نشـود
نهج‌البلاغه: حکمت 289

نهج‌البلاغه: حکمت 289

امام علی (ع) : اکثر روزگارش را خاموش بود، و اگر مى گفت بر گویندگان غالب مى شد
نهج‌البلاغه: حکمت 288

نهج‌البلاغه: حکمت 288

امام علی (ع) : زمانى که خداوند بنده اى را خوار کند دانش را از او منـع نماید.
نهج‌البلاغه: حکمت 287

نهج‌البلاغه: حکمت 287

امام علی (ع) : راهى است تاریک در آن نروید دریایى است عمیق واردش نشوید
نهج‌البلاغه: حکمت 286

نهج‌البلاغه: حکمت 286

امام علی (ع): مردم کسى را نگفتند خوشا به حال او; مگر اینکه روزگار براى او روز بدى را پنهان کرد.
نهج‌البلاغه: حکمت  285

نهج‌البلاغه: حکمت 285

امام علی (ع): آن که مرگش را به شتاب اراده کرده اندمهلت مى خواهد
نهج‌البلاغه: حکمت 284

نهج‌البلاغه: حکمت 284

امام علی (ع): دانش راه عذر را بر بهانه جویان بسته است.
نهج‌البلاغه: حکمت 283

نهج‌البلاغه: حکمت 283

امام علی (ع): نادان شما آنچه را نباید زیاد مى کند، و آگاه شما آنچه را باید به تأخیر مى اندازد.