حکمت های نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت 408

امام علی (ع): آن که با حق درآویزد، حق بر زمینش زنـد.

امام علی (ع): خداوند عقل را در کسى به ودیعت نگذارَد جز اینکه روزى او را به وسیله آن نجات دهد.

امام علی (ع): چه نیکوست فروتنى توانگران براى تهیدستان به جهت به دست آوردن رحمت خدا!

امام عل (ع): اى عمّار، او را واگذار، چرا که او از دین چیزى نگرفته است

امام علی (ع): با وجود خدا دارنده چیزى نیستیم، و دارنده چیزى نمى شویم جزآنچه او ما را دارنده آن نماید

امام علی (ع): آن که خود را به کارهاى مختلف دراندازد تدبیرها او را واگذارند.

امام علی (ع): پیش از بال درآوردن پریدى، و به خردسالى بانگ زدى.

امام علی (ع) : هماهنگى با اخلاق مردم سپر ایمنى است در برابر کینه هایشان.

امام علی (ع) : چشم زخم، و افسونگرى، و جادوگرى، و فال نیک واقعیّت دارد،