فرصت‌شناسی در کلام مولا علی (علیه‌السلام)

فرصت‌شناسی در کلام مولا علی (علیه‌السلام)

کنگره بازخوانی ابعاد شخصیتی امام علی (ع)
کنگره بازخوانی ابعاد شخصیتی امیرالمومنین امام علی(ع) در روزهای چهارشنبه25 دیماه (افتتاحیه کنگره در دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان) و اختتامیه کنگره  26 دی 1398 در موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (ع)‌ برگزار گردید. دبیر خانه کنگره از تاریخ دهم خرداد الی 30 آبانماه شروع به اعلام فراخوان و دریافت آثار در ۳۴ محور در بخشهای مقاله(475اثر)-پایان نامه(69اثر)-کتاب(131اثر)-شعر(305اثر)- هنرهای تجسمی (102اثر)انجام داد.در مجموع  ۱۰۸۲ اثر به دبیرخانه کنگره بازخوانی ابعاد شخصیتی امام علی (ع)‌ ارسال شد. بعد از ارزیابی اولیه، و نهایی و معرفی آثار برگزیده  مقالات منتخب در کتاب کنگره مقالات منتشر شد.

چکیده

وقت مناسب برای انجام کار را «فرصت» ‌گویند. مدیریت فرصت‌ها زمانی معنای کامل پیدا‌می‌کند که مهارت لازم برای استفاده درست از فرصت‌ها را داشته ‌باشیم. 
فرصت‌ها مانند اغلب پدیده‌ها گذرا‌ هستند و اگر به‌موقع و به‌‌جا مورد استفاده ‌قرار ‌نگیرند، نه‌‌‌تنها اثر مثبتی‌ ندارند، بلکه ممکن‌است آسیب‌رسان هم باشند.
 ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ روش ﺑﺮﺧﻮرد انسان با فرصت، ﻧﺘﯿﺠﻪ اﻋﻤﺎل و ﺗﺼﻤﯿﻤﺎتش ﺑﻪ ﻓﺮﺻﺖﺳﺎزی ﯾﺎ ﻓﺮﺻﺖﺳﻮزی ﺧﺘﻢﻣﯽﺷﻮد. انسان‌های موفق معمولا فرصت‌‌محور و فرصت‌شناس هستند و می‌توانند تهدیدها را به ‌‎فرصت تبدیل کنند و بسیاری از غیرممکن‌‌ها را ممکن سازند. 
در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی ـ ﺗﺤﻠیلی و ﺑﺮرﺳﯽ کلام مولا علی(ع) ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﯽﺷﻮد که ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪی و به‌‌کارﮔﯿﺮی برخی ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺜﻞ: برنامه‎ریزی و زﻣﺎن‌ﺷﻨﺎﺳﯽ، ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽﺷﻮد اﻧﺴﺎن ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎی اﯾﺠﺎد‌ﺷﺪه در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ و از آﻧﻬﺎ ﺑﺮای ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺧﻮد اﺳﺘﻔﺎده کند و در ﻧﺘﯿﺠﻪ، ﺑﻪ ﺳﻌﺎدت، ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﻓﺮﺻﺖﺳﺎزی دﺳﺖ ﯾﺎبد. در ﻣﻘﺎﺑﻞ، اﻓﺘﺎدن در دام آﻓﺎتی چون: ﺗﺴﻮﯾﻒ، آرزوهای بلند، ﺗﻨﺒﻠﯽ، ﻋﺠﻠﻪ و یأس ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد که اﻧﺴﺎن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎی ﻓﺮاروی ﺧﻮد ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﻧﺘﻮاﻧﺪ از آﻧﻬﺎ برای رﺷﺪ و ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺧﻮد ﺑﻬﺮه ﺑﺒﺮد و در نتیجه، دﭼﺎر ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﻓﺮﺻﺖﺳﻮزی می‌ﺷﻮد. 
در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ، ﻓﺮﺻﺖﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از عوامل ﺳﻌﺎدت و ﺷﻘﺎوت اﻧﺴﺎن از دﯾﺪﮔﺎه امام علی(ع)ﺑﺮرﺳﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. 
ﮐﻠﯿﺪواژهﻫﺎ: امام علی(ع)، ﻓﺮﺻﺖﺷﻨﺎﺳﯽ، ﻓﺮﺻﺖﺳﺎزی، ﻓﺮﺻﺖﺳﻮزی، مدیریت زمان، برنامه‌ریزی. 

مقدمه 

انسان در ﺣﺼﺎری از زﻣﺎن ﻗﺮار دارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ آن، نمی‌تواند ﻓﺮاﺳﻮی زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در آن ﻗﺮار دارد را ﺑﺒﯿﻨﺪ و از آن آگاه گردد‌‌. از دﯾﮕﺮ ﺳﻮ، ﺧﻠﻘﺖ اﻧﺴﺎن از ﭘﯽ ﻫﺪف و ﻣﻘﺼﻮدی ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﯿﻬﻮده و ﻋﺒﺚ نبوده ‌اﺳﺖ. ﺧﻠﻘﺖ اﻧﺴﺎن در ﺣﻘﯿﻘﺖ، ﻣﻬﻠﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﺧﺘﯿﺎر او ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺗﺎ به وﺳﯿﻠﻪ آن، ﭘﺲ از ﻃﯽ ﻣﺴﯿﺮ رﺷﺪ و ﺗﻌﺎﻟﯽ و ﮐﺴﺐ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و ﺳﻌﺎدت، ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻗﺮب اﻟﻬﯽ و رﺿﺎﯾﺖ و همجواری ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و در ﺟﻮار او از ﻧﻌﻤﺖﻫﺎی ﺑﯽﮐﺮان و جاودانش ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮد. 
بی‌شک وقت و فرصت، بزرگ‌ترین سرمایه گران‌بها و بی‌نظیر برای بشر است و می‌توان با استفاده بهینه از آن، در همه عرصه‌ها به پیشرفت و ‎عالی‌ترین درجات مادی و معنوی رسید. وقت گوهر ناب و گران‌سنگی است که ارزش هیچ چیز را نمی‌توان با آن مقایسه کرد. این‌که می‌گویند «وقت، طلاست»، درست نیست؛ زیرا:
وقت گذشته را نتوانی خرید باز 
مفروش خیره، کین گهر پاک، بی‌بهاست (پروین اعتصامی). 
ﻗﺒﻞ از ورود ﺑﻪ ﺑﺤﺚ، باید ﻣﻌﻨا و ﻣﻔﻬﻮم ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮای ﻣﺎ روﺷﻦ ﺷﻮد. 

این مقاله در جلد هشتم کتاب کنگره بازخوانی ابعاد شخصیتی امام علی (ع)‌ موجود می باشد.جهت استفاده از متن کامل مقاله به لینکهای زیر مراجعه کنید