نهج البلاغه

نهج‌البلاغه: حکمت 322

امام علی (ع): پیاده آمدن چون تویى با من موجب فتنه براى حکمران، و خوارى براى مؤمن است

امام علی (ع): برتوست که رأى خود را به من ارائه کنى و من هم بیندیشم

امام علی (ع): براى فهمیدن بپرس، نه براى به سختى انداختن طرف مقابل

امام علی (ع): پسرم! از تهیدستى بر تو مى ترسم، از آن به خداوند پناه ببر

امام علی (ع): احدى را ندیدم جز اینکه مرا بر علیه خود کمک کرد.

امام علی (ع): ما نسبت به آنچه از او رسیده بود اختلاف کردیم نه درباره شخص او

امام علی (ع): من پیشواى مؤمنینم، و ثروتْ پیشواى بـدکـاران

امام علی (ع): دواتت را لیقه بگذار، زبانه قلمت را دراز کن، میان سطرها را گشاد گیر

امام علی (ع): سنگ را به همان جا که از آن برآمده برگردانید، چرا که شر را جز شرّ دفع نمى کند.