نهج البلاغه

امام علی (ع): مردم فرزندان دنیایند، مرد بر دوستى مادرش سرزنش نمى شود.

امام علی (ع): کسى که بلا و گرفتارى بر او سخت شده نیازمندتر به دعا نیست از تندرستى که از بلا ایمن نمى باشد

امام علی (ع): فرستاده تو نزد دیگران بیان کننده عقل توست، و نامه ات رساترین چیزى است که از جانب تو سخن مى گوید.

از آن حضرت سؤال شد: خداوند چگونه حساب مردم را با این همه جمعیت مى رسد؟ فرمود:

امام علی (ع): گناهى که پس از آن مهلت یافتم تا دو رکعت نماز به جاى آورم اندوهگینم نکرد

امام علی (ع): آن که دشمنى را از اندازه بگذراند گناه کرده، و کسى که کوتاهى ورزد بر او ستم خواهد شد،

امام علی (ع): چه فراوان است عبرتها، و چه اندک اند عبرت گیران!

امام علی (ع): تو مانند کسى هستى که بر خود نیزه فرومى برد تا کسى را که پشت سر خود سوار کرده از پاى درآورد.

امام علی (ع): دوستانت سه نفر، و دشمنانت نیز سه نفرند: