نهج‌البلاغه: حکمت 379

وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

و آن حضرت فرمود:

الرِّزْقُ رِزْقانِ: رِزْقٌ تَطْلُبُهُ، وَ رِزْقٌ يَطْلُبُكَ،

روزى دو نوع است: آنکه تو آن را مى‌طلبى، و آنکه تو را مى‌جوید،

فَاِنْ لَمْ تَأْتِهِ اَتاكَ، فَلاتَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِكَ عَلى هَمِّ يَوْمِكَ،

که اگر دنبالش نروى به دنبالت مى‌آید، بنابراین اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش بار مکن،

كَفاكَ كُلُّ يَوْم ما فيهِ، فَاِنْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ

که روزى هر روز تو را کفایت مى‌کند، اگر سال از عمر تو باشد

فَاِنَّ اللّهَ تَعالى سَيُؤْتيكَ فى كُلِّ غَد جَديد ما قَسَمَ لَكَ،

خداوند متعال در هر روز جدید آنچه نصیب تو نموده به تو مى‌رساند،

وَ اِنْ لَمْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ فَما تَصْنَعُ بِالْهَمِّ فيما لَيْسَ لَكَ؟!

و اگر سال از عمرت نباشد، پس چه اندوهى مى‌خورى بر چیزى که از آنِ تو نیست؟!

وَ لَنْ يَسْبِقَكَ اِلى رِزْقِكَ طالِبٌ، وَ لَنْ يَغْلِبَكَ عَلَيْهِ غالِبٌ،

هیچ جوینده‌اى در آنچه رزق توست، بر تو پیشى نگیرد و زورمندى نسبت به آن بر تو غالب نشود،

وَلَنْ يُبْطِئَ عَنْكَ ما قَدْ قُدِّرَ لَكَ.

و آنچه براى تو مقدّر شده، از رسیدن به تو تأخیر نکند.

- وَ قَدْ مَضى هذَا الْكَلامُ فيما تَقَدَّمَ مِنْ هذَا الْبابِ اِلاّ اَنَّهُ ههُنا اَوْضَحُ وَ اَشْرَحُ، فَلِذلِكَ كَرَّرْناهُ عَلَى الْقاعِدَةِ الْمُقَرَّرَةِ فى اَوَّلِ هذَا الْكِتابِ.-

این کلام پیش از این در همین باب گذشت، ولى در اینجا روشن‌تر و مشروح‌تر است، به این خاطر بر قاعده‌اى که در ابتداى کتاب مقرر شده تکرار کردیم.

نهج‌البلاغه: حکمت 379

حکمت‌های نهج‌البلاغه